Τρόπος και εποχή σποράς λαχανικών

Λαχανόκηπος

Τα φυτά, ανάλογα με το μέγεθος των σπόρων τους φυτεύονται με διαφορετικό τρόπο:
αυτά που έχουν μικρούς σπόρους ανακατεύονται με άμμο και στη συνέχεια σπέρνονται πεταχτά.
Αυτά με μεγαλύτερους σπόρους, φυτεύονται στη σειρά και σκεπάζονται με λίγο χώμα.
Οι σπόροι στη συνέχεια πιέζονται ελαφρά με σανίδα και ποτίζονται με προσοχή και χωρίς πίεση από χαμηλά.


Σπορά σε προστατευμένα σπορεία

Ιανουάριος – Φεβρουάριος
Μελιτζάνες, βασιλικός, σέλινο, πιπεριές, ντομάτες, κουνουπίδι.

Μάρτιος – Απρίλιος
Ντομάτα, αγγούρια, πιπεριά, κολοκυθάκια, μαϊντανός, πράσο, μελιτζάνα, καρότα.

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος
Ραδίκια, ρόκα, μαρούλι, σπανάκι, σκόρδα, μαϊντανό.

Νοέμβριος – Δεκέμβριος
Μπιζέλια, σπανάκι, ρεβίθια.


Σπορά σε ανοιχτό χώρο:

Ιανουάριος - Φεβρουάριος
Καρότο, πράσο, σέσκουλα, σπανάκι, μαρούλι, σπανάκι, μπιζέλια, φάβα.

Μάιος – Ιούνιος
Αγγούρια, μελιτζάνες, κολοκύθα, κολοκυθάκια, καρότα, πιπεριές.

Ιούλιος – Αύγουστος
Σπανάκι, ραδίκια, λάχανο, παντζάρι, καρότα, ρόκα, μαϊντανό.


Φύτευση νεαρών φυτών

Ιανουάριος - Φεβρουάριος
Σκόρδα, πράσινα κρεμμυδάκια.

Μάρτιος - Απρίλιος
Ντομάτες, κολοκυθάκια, αγγούρια, μελιτζάνες, μαϊντανός, πιπεριά, πράσο, καρότο.

Γεράνι, Pelargonium zonale

Το γεράνι, Pelargonium zonale είναι ευρέως διαδεδομένο καλλωπιστικό φυτό χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις στην καλλιέργεια του. Το γεράνι ανήκει στο γένος Pelargonium, που σε αυτό ταξινομούνται περίπου 250 είδη ποωδών, φρυγανωδών ή θαμνωδών φυτών. Η καταγωγή των καλλωπιστικών γερανιών είναι από τις εύκρατες περιοχές και προτιμούν τις ζεστές και ηλιόλουστες θέσεις, ενώ είναι ευαίσθητα στο ψύχος. Στο γένος Pelargonium υπάρχουν είδη όπου παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως καλλωπιστικά φυτά, εκτός από το κοινό γεράνι, Pelargonium zonale, to Pelargonium peltatum (βαμβακούλα), Pelargonium capitatum και άλλα, ενώ υπάρχουν πολλές ποικιλίες και υβρίδια.
 

 Γεράνι: Μορφολογία

Το γεράνι, Pelargonium zonale είναι ποώδες καλλωπιστικό φυτό με ύψος από 10 cm. για νάνες ποικιλίες, ενώ υπάρχουν και μερικά υβρίδια που φτάνουν και ξεπερνούν το 1,5 μέτρο. Είναι καλλωπιστικά φυτά που διατηρούν το φύλλωμα τους κατά τη διάρκεια του έτους. Τα φύλλα τους είναι απλά, με μακριούς μίσχους. Ανθίζουν επάκρια από ανθοφόρους οφθαλμούς και δημιουργούν ταξιανθίες σε σκιάδιο. Τα άνθη τους εμφανίζουν μεγάλη ποικιλία χρωμάτων. Η ανθοφορία στο γεράνι έχει μεγάλη διάρκεια που μπορεί να φτάσει και τους 6 μήνες. Τα άνθη ανοίγουν  από τις αρχές Μαΐου και μπορεί να παραμείνουν έντονα ανοιχτά μέχρι και το τέλος του φθινοπώρου.

Καλλιέργεια για το γεράνι

Η καλλιέργεια στο γεράνι, Pelargonium zonale  δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη, αναπτύσσονται εύκολα, ενώ δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικά σε θερμοκρασίες, έδαφος και νερό. Είναι βασικό, λόγω της ευαισθησίας τους στο ψύχος, να φυτεύεται ή να μεταφέρεται σε προφυλαγμένες θέσεις κατά τους χειμερινούς μήνες. Το πρόβλημα αυτό είναι πιο έντονο στη Β. Ελλάδα όπου και συνίσταται να εκριζώνονται πριν τους πρώτους παγετούς, να κλαδεύονται, να τοποθετούνται σε φυτοδοχεία και να ξαναφυτεύονται στο έδαφος την επόμενη άνοιξη. Κατά την περίοδο της ανθοφορίας τους απαιτούν αρκετά και επαρκή  ποτίσματα, ενώ οι ανάγκες τους σε νερό περιορίζονται αρκετά κατά το χειμώνα. Καλό είναι κατά την εφαρμογή του ποτίσματος να μην βρέχονται τα φύλλα και οι ανθοταξίες των φυτών, διότι μπορεί να προκύψουν ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη μυκητολογικών προσβολών.


Πολλαπλασιάστε εύκολα γεράνια

Τα γεράνια πολλαπλασιάζεται εύκολα ως καλλωπιστικά φυτά και αυτό μπορεί να επιτευχθεί με το σπόρο, με σπορά κατά την Άνοιξη και με μοσχεύματα. Συνήθως όμως ο πολλαπλασιασμός του γερανιού γίνεται με μοσχεύματα, όπου κόβονται βλαστοί, από τις κορυφές του φυτού, μήκους περίπου 10 cm., κατά την Άνοιξη ή το καλοκαίρι. Τα  μοσχεύματα αποφυλλώνονται μερικώς ή ολικώς και φυτεύονται στο έδαφος ή σε φυτοδοχεία σε μίγμα άμμου-τύρφης 1:1. Όταν οι βλαστοί στο γεράνι φτάσουν σε μήκος 15 cm. κόβονται οι κορυφές τους, έτσι ώστε να βλαστήσουν πλάγια. Το γεράνι, Pelargonium zonale καλό είναι να κλαδεύεται κάθε χρόνο, κατά τις αρχές της Άνοιξης, στο 1/3 του ύψους τους.

Εχθροί και ασθένειες στο γεράνι

Το γεράνι Pelargonium zonale προσβάλλονται συνήθως από αφίδες που είναι και φορείς ιώσεων, ενώ είναι ευαίσθητα στις σκωριάσεις και κατά το φθινόπωρο, σε συνθήκες υψηλής υγρασίας, στον βοτρύτη (τεφρά σήψη).


Πηγή: http://gardenguide.gr

Το Κάρδαμο

Το κάρδαμο είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό ανήκει στην οικογένεια των Κραμβοειδών (Brassicaceae) (συνώνυμη περιγραφική ονομασία Σταυρανθών (Cruciferae).
Είναι αυτοφυές φυτό και τα φύλλα του φύονται κοντά στη βάση του έχουν δυνατή πικάντικη γεύση και χρησιμοποιούνται σε σαλάτες και διάφορα γαρνιρίσματα.
Υπάρχουν αρκετά είδη κάρδαμου.
Τα πιο σημαντικά είναι:
Κοινό κάρδαμο. Γνωστό και ως κάρδαμο της Ορλεάνης, επιστημονική ονομασία Λεπίδιο το ήμερο (Lepidium sativum). Μονοετές και ποώδες φυτό με καταγωγή από την Ασία, αναπτύσσεται εξαιρετικά γρήγορα. Καλλιεργείται σε αρκετές περιοχές και έχει χρήσεις στη μαγειρική, σε σαλάτες, γαρνιτούρες και σούπες.
Νεροκάρδαμο. Έχει την επιστημονική ονομασία Ναστούρτιο το φαρμακευτικό (Nasturtium officinale). Πολυετές ποώδες φυτό με βλαστούς που έρπουν. Η καταγωγή του είναι από την Ευρώπη και σήμερα βρίσκεται σε πολλές περιοχές της γης κοντά σε λίμνες, ρυάκια ποταμούς και χαράδρες. Ως φρέσκο τρώγεται σε διάφορες σαλάτες ενώ βράζεται και τρώγεται ως λαχανικό, σε σούπες κ.λ.π.
Πικροκάρδαμο ή κάρδαμο των λιβαδιών. Χαμηλή πόα με λευκά ή ροζ άνθη. Βρίσκεται σε περιοχές του βόρειου ημισφαιρίου της γης. Τα φύλλα του είναι σαρκώδη και έχουν πικρή γεύση.

Κάρδαμο/κακουλέ: αφαιρεί φακίδες και πανάδες, καρδιοτονωτικό, περιέχει βιταμίνη C.

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Τι είναι το μελλισόχορτο (Melissa officinalis)

ΜΕΛΛΙΣΟΧΟΡΤΟ (Melissa officinalis)

Το μελλισόχορτο ήταν γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων, ο Διοσκουρίδης το πρότεινε για τις θεραπείες πληγών αλλά και την προσθήκη των φύλλων του σε κρασί για την θεραπεία διαφόρων ασθενειών.Nέες έρευνες έχουν δείξει ότι μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην θεραπεία του επιχείλιου έρπητα.

ΙΣΤΟΡΙΑ

 Το μελλισόχορτο ήταν γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων, ο Διοσκουρίδης το πρότεινε για τις θεραπείες πληγών αλλά και την προσθήκη των φύλλων του σε κρασί για την θεραπεία διαφόρων ασθενειών.

Ο Πλίνιος το χρησιμοποιούσε για  να σταματά τις αιμορραγίες .Κατά τον 10ο αιώνα οι Άραβες γιατροί το συνιστούσαν για την αντιμετώπιση της νευρικότητας και του άγχους.

Σήμερα, αυτό το βότανο χαίρει μεγάλης  εκτίμησης  για τις ηρεμιστικές του ιδιότητες και νέες έρευνες έχουν δείξει ότι μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην θεραπεία του επιχείλιου έρπητα.

Είναι φυτό ιθαγενές της Νότιας Ευρώπης, Δυτικής Ασίας και Βόρειας Αφρικής, είναι πολυετές φυτό και μπορεί να φτάσει τα 60 εκ. ύψος.

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ & ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

 Περιέχει φλαβονοειδή, τριτερπένια ,πολυφαινόλες, ταννίνες και πτητικό έλαιο.

 Βοηθά στην καταπολέμηση βακτηρίων τα οποία προκαλούν μολύνσεις, όπως ο στρεπτόκοκκος και τα μυοβακτηρίδια  χάρη στις πολυφαινόλες που περιέχει  αλλά είναι και φυσικό αναισθητικό που βοηθά στην ανακούφιση των πόνων των τραυμάτων. Το φυτό έχει αντιβιοτική δράση ενώ χρησιμοποιείται σε πολλές αλοιφές που προορίζονται για την αντιμετώπιση του έρπητα.

Τα φύλλα που είναι ευεργετικά για την κατάθλιψη και την ένταση. Έχουν επίσης φυσώδεις ιδιότητες κατά συνέπεια είναι ιδανικό για όσους υποφέρουν από πεπτικές διαταραχές όταν έχουν στεναχώρια ή άγχος. Το μελισσόχορτο είναι δροσιστικό και έτσι τα φύλλα του είναι καλά για εμπύρετα κρυολογήματα.

Θυμάρι - Thymus vulgaris

Το θυμάρι ή θύμιο (Θύμος ο κοινός,  Thymus vulgaris) είναι αειθαλής θάμνος 15-30 cm, με μακριά στελέχη (Εικόνα 1). Απαντάται στις νότιες και μεσογειακές περιοχές της Ευρώπης, σε διάφορες περιοχές της Ασίας και καλλιεργείται στη βόρεια Αμερική. Ανήκει στο γένος Thymus της οικογένειας Lamiaceae. Το θυμάρι παρουσιάζεται με συμπαγείς τούφες από ξυλώδη πολυδιακλαδωμένα στελέχη. Τα φύλλα του είναι στενά και ελλειπτικά. Κατά την αποξήρανση αποκτούν ένα καφέ-πράσινο χρώμα και αναδύουν το άρωμα τους αφού θρυμματιστούν. Η γεύση τους είναι πολύ δυνατή, ελαφρώς καυστική και πλούσια. Η απόδοση του φυτού σε αιθέριο έλαιο είναι 1-2% και το κύριο συστατικό του είναι η θυμόλη ή καμφορά του θυμαριού. Στην Ελλάδα υπάρχουν 23 αυτοφυή είδη, τα πιο σημαντικά είναι το Άγριοθυμάρι (Thymus capitatus)  που βρίσκεται σε πολλές βραχώδεις, ορεινές, ξηρές περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας (Εικόνα 2), το χαμοθρούμπι (Τhymus striatus) που βρίσκεται σε πεδινές περιοχές και λιβάδια της Μακεδονίας και της Θράκης και τέλος το Σμάρι ή θυμάρι της Αττικής (Thymus atticus) που βρίσκεται σε διάφορες βραχώδεις περιοχές της Αττικής, της Κορινθίας, της Αχαΐας και του Ολύμπου.

Καλλιέργεια θυμαριού (Thymus vulgaris)

Το θυμάρι αναπτύσσεται σε εύκρατα κλίματα (σε ζεστές, ξηρές και ηλιόλουστες περιοχές), ενώ η καλλιέργεια δεν αποδίδει τα μέγιστα σε σκιαζόμενες θέσεις. Το pH του εδάφους πρέπει να είναι από 4,5 έως 8 με άριστη τιμή pH το 6,3. Η ανάπτυξη του θυμαριού δεν ευνοείται από την υπερβολική υγρασία, λόγω της ευαισθησίας του στις ασθένειες που προκαλούν σηψιρριζίες. Έχει την ικανότητα να αντέχει στην έλλειψη νερού, αλλά μια στάγδην άρδευση με την αναγκαία ποσότητα νερού θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην απόδοση της καλλιέργειας. Η κατάλληλη εποχή φύτευσης των σποροφύτων είναι το φθινόπωρο ή η άνοιξη. Η συγκομιδή γίνεται το 2ο έτος και εξαρτάται από την τελική διάθεση του προϊόντος. Δηλαδή αν προορίζεται για την παραγωγή του αιθέριου ελαίου και ξηρής δρόγης η κοπή γίνετε στην έναρξη της άνθησης, ενώ αν προορίζετε για νωπό προϊόν γίνετε πριν την άνθηση (συλλέγουμε τις κορυφές των βλαστών) όταν το φυτό έχει ύψος 15 cm. Η συγκομιδή πραγματοποιείται 1 φορά το χρόνο αλλά μπορεί να φτάσει έως και 3 φορές αν η καλλιέργεια αρδεύεται.
  

Ιδιότητες-Χρήσεις του θυμαριού

Είναι μελισσοκομικό φυτό.
Χρησιμοποιείται ως ισχυρό αντιοξειδωτικό στα τρόφιμα και στην φαρμακευτική.
Το αιθέριο έλαιο του θυμαριού χρησιμοποιείται κυρίως για την αντιμικροβιακή, αντιμυκητιακή καθώς και την καρδιοτονωτική του δράση (αναπνευστικά προβλήματα, γαστρίτιδα, βρογχίτιδα, άσθμα λαρυγγίτιδα). (Εικόνα 3)
Ακόμα το αιθέριο έλαιο χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση δερματολογικών προβλημάτων από ακμή, δερματίτιδα, εκζέματα, τσιμπήματα εντόμων και διευκολύνει την πέψη του στομάχου.
Βρίσκει εφαρμογή στην βιομηχανία τροφίμων και την ζαχαροπλαστική είτε ως αντιοξειδωτικό είτε για να προσδώσει άρωμα και εμφάνιση.
Διατήρηση καλής στοματικής υγιεινής (παρασκευάζονται οδοντόπαστες από το θυμάρι).

κείμενα-φωτογραφίες
Χρύσα Πανταζοπούλου
M.Sc. Γεωπόνος Γ.Π.Α.

Πηγή: http://gardenguide.gr/home.html

Οι ευεργετικές ιδιότητες του ροδιού

Το ρόδι στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία αντιπροσωπεύει τη ζωή και την αναγέννηση.

 Οι Αρχαίοι Πέρσες πίστευαν ότι οι σπόροι του ροδιού έκαναν τους πολεμιστές ανίκητους. Μέχρι και σήμερα το ρόδι έχει ισχυρό συμβολισμό στην παράδοσή μας. Το σπάσιμο του ροδιού την πρωτοχρονιά και στους γάμους συμβολίζει την καλοτυχία και τη γονιμότητα.

Αυτό το Αρχαίο φρούτο που γιορτάζεται για χιλιάδες χρόνια, κεντρίζει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον των ερευνητών και τους οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ίσως δεν υπάρχει άλλη τροφή, που μας χαρίζει τόσο απλόχερα η φύση, η οποία να είναι τόσο ευεργετική για την υγεία του ανθρώπου.
Η αξιοσημείωτη επίδραση του ροδιού στην αντιμετώπιση των διάφορων προβλημάτων ίσως βασίζεται στο γεγονός ότι τα συστατικά του ροδιού απορροφώνται πιο αποτελεσματικά από την κυκλοφορία του αίματος.

Από διάφορες μελέτες αποδείχθηκε ότι το ρόδι αναστέλλει την αθηροσκλήρωση, μειώνει τον κίνδυνο των καρδιακών παθήσεων και βοηθάει στη ρύθμιση της υψηλής αρτηριακής πίεσης.
Το ρόδι όμως αντί να το σπάμε ή να το τρώμε καλό είναι και να το πίνουμε! Ο χυμός του ροδιού περιέχει τριπλάσια ποσότητα αντιοξειδωτικών από εκείνα που περιέχουν το πράσινο τσάι ή το κόκκινο κρασί. Επιπλέον 100ml χυμού παρέχουν περίπου το 16% της ημερήσιας πρόσληψης της βιταμίνης C ενός ενήλικα, όπου βοηθά την παραγωγή του κολαγόνου. Αποτελεί μια πολύ καλή πηγή βιταμίνης Β5, καλίου και φυτικών ινών. Επίσης περιέχει ταννίνες, φλαβονοειδή, πολυφαινόλες και άλλα αντιοξειδωτικά που του χαρίζουν αυτό το πορφυρό κόκκινο χρώμα. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η αντιοξειδωτική δράση (ORAC) του χυμού του ροδιού μετρήθηκε σε 2.860 μονάδες ανά 100γρ.
Το ρόδι είναι ασφαλής και αποτελεσματικός παράγοντας κατά του καρκίνου του δέρματος, του παχέος εντέρου και του προστάτη. Επίσης μπορεί να αναστέλλει τις ιογενείς λοιμώξεις και την οδοντική πλάκα.
Ένα φρέσκο ρόδι περιέχει περίπου 105 θερμίδες και μόνο 0,5γρ. λίπους.

Συμπεριλάβετέ το στη διατροφή σας για να αισθανθείτε ένας μικρός Αρχαίος Έλληνας Θεός.

Πηγή: http://www.planitikos.gr

9 βότανα που κάνουν τα γεύματά μας πιο υγιεινά

Ποιος είναι ο πιο γρήγορος και εύκολος τρόπος για να αυξήσετε τα αντιοξειδωτικά στα φαγητά σας; Προσθέστε ρίγανη. Χρειάζεστε περισσότερο σίδηρο; Προσθέστε λεβάντα. Προσθέστε στα γεύματά σας βιταμίνες, μέταλλα και αντιοξειδωτικά, με τα παρακάτω πολύτιμα βότανα που προσφέρει η φύση.
Αν δεν χρησιμοποιείτε φρέσκα βότανα στα πιάτα σας, χάνετε μερικά πραγματικά θαυματουργά συστατικά της φύσης, που βελτιώνουν τη γεύση στα φαγητά και είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά και ενώσεις που προσθέτουν ζωτικής σημασίας ανόργανα συστατικά σε κάθε πιάτο και μάλιστα μερικά μπορεί ακόμη και να καταστέλλουν τοξικές χημικές ουσίες που δημιουργούνται με το μαγείρεμα.

1. Θυμάρι


Πώς να το χρησιμοποιήσετε: Είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα φαρμακευτικά βότανα και χρησιμοποιείται για να σκοτώνει τα μικρόβια, αλλά και για τα κρυολογήματα. Δύο κουταλάκια του γλυκού αυτού του βοτάνου, έχουν σχεδόν το 20% των ημερήσιων αναγκών σας για σίδηρο, ενώ επίσης είναι πλούσιο σε μαγγάνιο, ένα μέταλλο που ενισχύει τη λειτουργία του εγκεφάλου και βοηθά στην υγιή οστά και επιδερμίδα.
Ταιριάζει με: Ζυμαρικά και σάλτσες για πίτσα, σος για σαλάτες, βραστά, πουλερικά, ψάρια και αυγά.

2. Μαϊντανός

Πώς να τον χρησιμοποιήσετε: Δύο κουταλιές της σούπας φρέσκου μαϊντανού, προσφέρουν περισσότερο από 150% των ημερήσιων αναγκών σας για βιταμίνη Κ, η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στην πήξη του αίματος, τη σωστή διαμόρφωση των οστών, και τη λειτουργία του ήπατος.
Ένα ακόμη όφελος από την κατανάλωση μαϊντανού, είναι ότι η χλωροφύλλη του καταπολεμά τη δυσάρεστη αναπνοή. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τον μαϊντανό ως αφροδισιακό.
Ταιριάζει με: λαχανικά και σαλάτες.

3. Λεμονόχορτο (Lemongrass)

Πώς να το χρησιμοποιήσετε: Αυτό το αρωματικό, εσπεριδοειδές χόρτο, είναι ίσως περισσότερο γνωστό ως συστατικό της νοτιοανατολικής, ασιατικής κουζίνας. Το εξωτικό λεμονόχορτο, που αντλεί τη γεύση και το άρωμά του από την ίδια ένωση που βρίσκεται στο ξύσμα λεμονιού, δε νοστιμίζει απλά τις συνταγές, αλλά είναι και ένα περιζήτητο φυσικό φάρμακο που ανακουφίζει τον πυρετό, τις μυϊκές κράμπες, το ανακατεμένο στομάχι και τους πονοκεφάλους . Είναι επίσης πλούσιο σε αντιοξειδωτικά, που βοηθούν στην προστασία ενάντια στο οξειδωτικό στρες, μια από τις κύριες αιτίες των καρδιακών παθήσεων και του καρκίνου. Μελέτες έχουν δείξει ότι περιέχει επίσης αντιμικροβιακές ιδιότητες που καταπολεμούν το Ε. coli.
Ταιριάζει με: κοτόπουλο, ψάρια και βόειο κρέας.

4. Ρίγανη

Πώς να την χρησιμοποιήσετε: Εάν χρησιμοποιείτε μόνο ένα βότανο στη μαγειρική σας, προτιμήστε τη ρίγανη. Αυτό το ισχυρό βότανο (που μερικοί σεφ πιστεύουν ότι έχει καλύτερη γεύση αποξηραμένα) περιέχει έως και 20 φορές περισσότερα αντιοξειδωτικά που καταπολεμούν τον καρκίνο, από τα άλλα βότανα. Σύμφωνα με ερευνητές, μία κουταλιά της σούπας φρέσκια ρίγανη, έχει την ίδια ισχύ ως αντιοξειδωτικό, όσο ένα ολόκληρο μήλο. Και ανά γραμμάριο, το βότανο αυτό έχει διπλάσια αντιοξειδωτική δράση από τα βατόμουρα.
Ταιριάζει με: Σάλτσα ντομάτας, vinaigrettes, πουλερικά και θαλασσινά.

5. Δενδρολίβανο

Πώς να το χρησιμοποιήσετε: Σε ποιον δεν αρέσει μια ζουμερή μπριζόλα στη σχάρα; Αλλά η έκθεση του κρέατος (κόκκινου ή λευκού) στις καυτές φλόγες της σχάρας, οδηγεί στο σχηματισμό ετεροκυκλικών αμινών, καρκινογόνων ενώσεων που δημιουργούνται κατά το ψήσιμο του κρέατος σε μπάρμπεκιου. Αν όμως προσθέσετε δεντρολίβανο, αυτό δε θα συμβεί, σύμφωνα με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Arkansas, Iowa State University και το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κάνσας, που βρήκαν ότι το δεντρολίβανο μπορεί να μειώσει τα επίπεδα των ετεροκυκλικών αμινών κατά 60-80%.
Ταιριάζει με: λαχανικά, πατάτες, αυγά, αρνί, χοιρινό και κοτόπουλο.

6. Φασκόμηλο

Πώς να το χρησιμοποιήσετε: Αυτό το βότανο με την έντονη γεύση, είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά, ακολουθώντας σε αντιοξειδωτικές ουσίες τη ρίγανη. Χρησιμοποιείται ευρέως σε φυτικές και παραδοσιακές θεραπείες και ενισχύει τη δύναμη του εγκεφάλου. Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Pharmacological Biochemical Behavior, 45 ενήλικες έλαβαν, είτε ένα εικονικό φάρμακο ή διαφορετικά επίπεδα αιθέριων ελαίων που βρίσκονται στο φασκόμηλο. Εκείνοι που έλαβαν ακόμη και τα χαμηλότερα επίπεδα έλαια από φασκόμηλο, παρουσίασαν καλύτερη μνήμη, με βάση τις γνωστικές δοκιμασίες στις οποίες υποβλήθηκαν, από ό, τι τα άτομα που έλαβαν το εικονικό φάρμακο.
Ταιριάζει με: Σάλτσες ντομάτας, κοτόπουλο, ψάρι και χοιρινό κρέας.

7. Κόλιανδρος

Πώς να τον χρησιμοποιήσετε: Είναι ένα βότανο που ή το αγαπά κάποιος ή το μισεί. Καλό είναι πάντως να χρησιμοποιείτε πάντα μερικά κλωναράκια κόλιανδρου στο κοτόπουλό σας. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, βρήκαν ότι μια ένωση που περιλαμβάνει αυτό το βότανο, είναι σχεδόν δύο φορές πιο αποτελεσματική στο να σκοτώνει τα βακτήρια της σαλμονέλας (που βρίσκονται συνήθως σε ωμά κρέατα), από τα εμπορικά αντιβιοτικά.
Ταιριάζει με: Σάλτσες, ντιπ, σαλάτες, φασόλια και κοτόπουλο.

8. Λεβάντα

Πώς να την χρησιμοποιήσετε: Οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέουν τη λεβάντα με το ποτ πουρί και τα κεριά καθώς έχει τη φήμη ότι χαλαρώνει και ανακουφίζει από το στρες. Αλλά αν δεν την χρησιμοποιείτε στο μαγείρεμα, χάνετε όλα τα θρεπτικά συστατικά που είναι αποθηκευμένα στα αρωματικά φύλλα της. Είναι πλούσια πηγή ασβεστίου και βιταμίνης Α και έχει σίδηρο και της βιταμίνη C, η οποία μπορεί να βοηθήσει στις εποχιακές αλλεργίες.
Ταιριάζει με: κοτόπουλο, χοιρινό και σε συνταγές ψωμιού.

9. Μέντα

Πώς να την χρησιμοποιήσετε: Η μέντα είναι πολύ πιο σημαντική από το να συνοδεύει ένα κοκτέιλ ή να φρεσκάρει την αναπνοή μας. Κατατάσσεται στην τρίτη θέση, πίσω από το φασκόμηλο και τη ρίγανη, όσον αφορά στην περιεκτικότητά της σε αντιοξειδωτικές ουσίες και μπορεί επίσης να μας βοηθήσει σε περιόδους δίαιτας. Απλά και μόνο η μυρωδιά της μέντας, μπορεί να μειώσει τη λαχτάρα για φαγητό: μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο Wheeling Jesuit της Δυτικής Βιρτζίνια, διαπίστωσε ότι τα άτομα που μύριζαν μέντα κάθε 2 ώρες για μια εβδομάδα, κατανάλωσαν 2.800 λιγότερες θερμίδες από εκείνους που δεν το έκαναν.
Ταιριάζει με: λαχανικά, κοτόπουλο και αρνί.

Πηγή: http://www.planitikos.gr