Ωΐδιο τριανταφυλλιάς

Το ωίδιο αποτελεί μια πολύ κοινή ασθένεια για την καλλιέργεια της τριανταφυλλιάς, παγκοσμίως, τόσο σε υπό κάλυψη όσο και σε υπαίθριες καλλιέργειες.

Λαντάνα, Lantana camara

Η λαντάνα είναι αειθαλής θάμνος.

Κατάγεται από την Κ. Αμερική. Το φυτό έχει σχετικά πυκνή κι ακανόνιστη βλάστηση και γρήγορη ανάπτυξη.

Το ύψος του φτάνει μέχρι 1,5 μέτρα. Τα φύλλα του είναι απλά, αντίθετα με αρκετά τραχειά υφή. Τα άνθη του είναι μικρά, σωληνοειδή, τοποθετημένες σε ταξιανθίες κορύμβου. Το χρώμα του ποικίλει από κόκκινο, ρόδινο, πορτοκαλί και κίτρινο. Η άνθηση διαρκεί περίπου 6 μήνες, ξεκινώντας από τα μέσα της άνοιξης έως το φθινόπωρο.

Όλη η αλήθεια για τη στέβια

Ήδη η στέβια - ως φυσικό γλυκαντικό- έχει κάνει την εμφάνιση της στα ράφια των supermarket και των φαρμακείων και μπαίνει σιγά σιγά στη ζωή μας, αφού από τα τέλη του 2011, έχει τεθεί σε ισχύ η απόφαση από το Κοινοβούλιο της ΕΕ για την απελευθέρωση της χρήσης των γλυκοζιτών της Στεβιόλης που προέρχονται από το φυτό Στέβια, πλέον και στην Ευρώπη.




Η απόφαση ενισχύθηκε και από την Ευρωπαϊκή αρχή ασφάλειας τροφίμων επιβεβαιώνοντας την πάγια θέση που κατείχε η Μικτή ειδική Επιτροπή FAO (Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας) και WHO (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) των πρόσθετων ουσιών τροφίμων (JECFA) ότι «οι γλυκοζίτες της στεβιόλης είναι ασφαλείς για όλους τους πληθυσμούς να καταναλώσουν και ότι είναι κατάλληλα ως γλυκαντικά πρόσθετα στην επιλογή για χρήση από τους διαβητικούς».


Τι είναι όμως η Στέβια;

Η Στέβια (με επιστημονικό όνομα Stevia rebaudiana ή συνώνυμο, Eupatorium rebaudianum) και με κοινά ονόματα Στέβια Γλυκόφυλλο, γλυκοβότανο, μελόχορτο, καραμελόφυλλο είναι ένας πολυετής θάμνος που αυξάνεται μέχρι 1 μέτρο σε ύψος. Τη μεγαλύτερη γλυκύτητα την παρουσιάζει η Stevia rebaudiana.

Καλλιεργείται δε, από πολλά χρόνια εμπορικά σε πολλά μέρη της Βραζιλίας, της Παραγουάης, της Ουρουγουάης, της Κεντρικής Αμερικής, του Ισραήλ, της Ταϊλάνδης, και της Κίνας και χρησιμοποιείται ως φυσικό γλυκαντικό, υποκατάστατο της ζάχαρης.

Το Δυτικό ενδιαφέρον για τη στέβια άρχισε γύρω από το 19ο αιώνα και από τότε έχουν ανακαλυφθεί πάνω από 100 φυτοχημικά στη στέβια. Είναι πλούσια σε τερπένια και φλαβονοειδή (αντιοξειδωτικές ουσίες).

Τα συστατικά όμως υπεύθυνα για τη γλυκύτητα της στέβια τεκμηριώθηκαν το 1931, όταν ανακαλύφθηκαν οκτώ νέες φυτοχημικές χημικές ουσίες αποκαλούμενες γλυκοσίδια ή γλυκοζίτες της στεβιόλης.

Εκτός από τους γλυκοζίτες της στεβιόλης , τα φύλλα περιέχουν πρωτεΐνες, διαιτητικές ίνες, υδατάνθρακες, μέταλλα όπως φώσφορο, σίδηρο, ασβέστιο, κάλιο, νάτριο, μαγνήσιο, σίδηρο, ψευδάργυρο και Βιταμίνες C και A.


Πόσο γλυκιά είναι τελικά;

Έτσι λοιπόν ,από τους γλυκοζίτες, η Στεβιοσίδη εμφανίζει γλυκαντική δύναμη έως 300 φορές πιο πολύ από την ζάχαρη. Η Ρεμπαουδιοσίδη Α, Β και Γ διαθέτουν ως 400 φορές μεγαλύτερη γλυκαντική δύναμη από την ζάχαρη.


Έχει θερμίδες;

Καταρχάς, οι γλυκοζίτες της στέβιας στις συνιστώμενες δόσεις δεν επηρεάζουν τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα. Μάλιστα, η διαιτητική τους αξία βασίζεται στην πολύ μικρή ποσότητά που χρειάζεται για την επίτευξη γλυκαντικού αποτελέσματος και έτσι οι γλυκοζίτες παρουσιάζονται ως να έχουν μηδενικό θερμιδικό περιεχόμενο.

Μπορούμε λοιπόν να ελέγχουμε το βάρος μας και να τη χρησιμοποιήσουμε ως γλυκαντική ουσία από τον καφέ έως τα γλυκίσματά μας.


Πως μπορώ να τη χρησιμοποιώ;

Ακόμα, το εκχύλισμα της στέβιας με τους γλυκοζίτες της δεν καταστρέφει τα δόντια, σε αντίθεση από την χρήση της ζάχαρης και άλλων συνθετικών γλυκαντικών ουσιών. Επίσης δεν προκαλεί εθισμό κάτι που θα μπορούσε να ληφθεί υπόψη από τους διατροφολόγους και τους γονείς για των εθισμό των παιδιών στην ζάχαρη.

Ένα πλεονέκτημα του κρυσταλλικού μίγματος των γλυκοζιτών της στέβιας είναι η σταθερότητά του σε θερμοκρασία έως και 200oC. Δηλαδή η στέβια δεν διασπάται και δεν καραμελοποιείται. Χάρις σε αυτή την ιδιότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη μαγειρική και την ζαχαροπλαστική σε αντίθεση με άλλες συνθετικές γλυκαντικές ύλες.


Άλλες πληροφορίες

Εξονυχιστικές κλινικές και βιολογικές μελέτες πάνω στη στέβια τα τελευταία χρόνια καταδεικνύουν πολλές πληροφορίες. Έτσι λοιπόν δεν υπάρχει φόβος τοξικότητας ή μεταλλαξιογόνου δράσης. Επίσης, υπάρχουν ερευνητικές μελέτες που επιβεβαιώνουν τη δράση της Στεβιοσίδης (συστατικό των φύλλων στέβιας) ως αντιυπερτασικό.

Ακόμα, τα εκχυλίσματα των φύλλων στέβιας παρουσιάζουν αντιμικροβιακές και αντιφλεγμονώδεις δράσεις ενώ υπάρχουν σημαντικές αναφορές και για τη χρήση Στέβιας στην αντιμετώπιση της δημιουργίας οδοντικής πλάκας.

Τέλος, μεταβολικές μελέτες με τους γλυκοζίτες της στεβιόλης κατέδειξαν ότι υπάρχει μια απορρόφηση από τον οργανισμό με σχεδόν μηδενική συσωρευτική δράση. Με λίγα λόγια η στεβιόλη απομακρύνεται δια της φυσικής οδού και δεν «μένει» στο σώμα.

Οι ιδιότητες, οι δράσεις και η χρήση της στέβιας:

•  φυσικό γλυκαντικό με πολύ χαμηλή θερμιδική αξία
•  σταθερό pH και σταθερή σε θερμοκρασίες 200C
•  Ενισχυτής γεύσης
•  Δεν έχει επιπτώσεις στα επίπεδα σακχάρου του αίματος
•  Παρεμποδίζει την δημιουργία οδοντικής πλάκας
•  Χαρακτηρίζεται ως μη τοξική και-μη εθιστική γλυκαντική ουσία
•  Δεν περιέχει ζυμωτικούς υδατάνθρακες
•  Έχει βακτηριοκτόνο δραστηριότητα
•  Οι γλυκοζίτες της είναι 250 έως 300 φορές πιο γλυκοί από τη ζάχαρη
•  Έχει διάφορες ιατρικές χρήσεις
•  Χρησιμοποιείται ως τσάι – ρόφημα
•  Χρησιμοποιείται ως πρόσθετο τροφίμων

Θεωρούμε πως η συζήτηση και ο όλος «ντόρος» γύρω από τη στέβια είναι απόλυτα δικαιολογημένος, αφού για πρώτη φορά στη βιομηχανία τροφίμων αλλά και στη καθημερινή μας διατροφή μπορούμε να έχουμε ένα συστατικό με τόσα πλεονεκτήματα και ουσιαστικά μηδενικά μειονεκτήματα.

Η χρήση λοιπόν της στέβιας κρίνεται σημαντική και μπορεί να βοηθήσει προς την κατεύθυνση της ισορροπημένης ανθρώπινης διατροφής.

Πηγή: http://www.planitikos.gr

Η βερικοκιά στον κήπο μας

Η βερικοκιά είναι οπωροφόρο, μακρόβιο, φυλλοβόλο δέντρο και ανήκει στο γένος Προύνος της οικογένειας των Ροδοειδών. Στην Κύπρο το δέντρο είναι γνωστό ως χρυσομηλιά.
Βρίσκεται αυτοφυής στην Ανατολική Ασία και τα Ιμαλάια, από όπου μεταφέρθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη μέσω της Αρμενίας, εξ’ ου και η επιστημονική της ονομασία Προυνούς Αρμενιάκα. Πρέπει να ήταν γνωστή στην Κίνα, γιατί υπάρχουν αναφορές σε βιβλία όπου κατά το 2200 π.Χ. είχε την ονομασία Σίνγκ.

Σήμερα καλλιεργείται σε όλες τις εύκρατες περιοχές του κόσμου για το νόστιμο καρπό της, το βερίκοκο. Η βερικοκιά είναι δέντρο με σφαιροειδές σχήμα και αρκετές απλωτές διακλαδώσεις. Τα φύλλα της είναι πλατιά σε σχήμα αβγού ή καρδιάς στιλπνά στην επάνω επιφάνεια και φέρουν αδένες και παράφυλλα πάνω στο μίσχο. Τα άνθη της είναι και αρσενικά και θηλυκά και έχουν χρώμα λευκό ή ελαφρύ ρόδινο, φύονται δε μόνα τους ή ανά δύο.

Η άνθιση ολοκληρώνεται πριν βγουν τα φύλλα και γίνεται την άνοιξη (αρχές Μαρτίου-Απριλίου), είναι δε μικρής διάρκειας.

Η καλλιεργούμενη βερικοκιά πολλαπλασιάζεται με εμβολιασμό που γίνεται σε συγγενικά είδη, κυρίως σε αμυγδαλιά αλλά και σε ροδακινιά, κορομηλιά και δαμασκηνιά.
Για την καλλιέργεια της τα πιο κατάλληλα εδάφη είναι αυτά με μία μέση σύσταση και λεπτή υφή. Όταν υπάρχει δυνατό και ξαφνικό κρύο ή παγετός τότε οι ανθοί καταστρέφονται, αν και τα δέντρα είναι ανθεκτικά και σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Υψηλές θερμοκρασίες επίσης προκαλούν αλλοιώσεις στον καρπό. Τα δέντρα χρειάζονται καλό πότισμα την περίοδο της ανθοφορίας τους.
Κάτω από καλές συνθήκες μία βερικοκιά μπορεί να ζήσει και πάνω από 100 χρόνια.

Οι κυριότερες Ελληνικές ποικιλίες είναι:

Πρώιμη Τίρυνθας. Μία Ελληνική πρώιμη ποικιλία που καλλιεργείται στην Κορινθία. Ο καρπός είναι μέτριου μεγέθους, ανθεκτικός στη μεταφορά

Διαμαντοπούλου. Μέσης παραγωγικότητας βερικοκιά, βγάζει όμως εξαιρετικής νοστιμιάς βερίκοκα. Καλλιεργείται και αυτή στην Κορινθία και σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου.

Μπεμπέκου, με μεγάλους καρπούς, λίγο πιο άνοστους από του Διαμαντοπούλου. Οι περισσότερες βερικοκιές βρίσκονται στην Πελοπόννησο.

Υπάρχουν επίσης καλές Γαλλικές ποικιλίες όπως Παβιό, Πρεκός και Λουιζιέ και γνωστή είναι και η Ιταλική Ρεάλε ντ’ Ιμόλα .

Πηγη: http://el.wikipedia.org

Συγκαλλιέργεια στο λαχανόκηπο

     Η καλλιέργεια πολλών διαφορετικών λαχανικών στον ίδιο λαχανόκηπο  είναι εφικτή και πολλές φορές είναι το ίδιο ή περισσότερο αποδοτική από το εάν φυτεύαμε μόνο ένα λαχανικό. Σε έναν οικιακό λαχανόκηπο, συχνά ο χώρος είναι περιορισμένος κι έτσι θα πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες επιλογές των λαχανικών που θα φυτευτούν για να μην δράσει το ένα σε βάρος του άλλου. Η φύτευση στο λαχανόκηπο μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους. Μπορούμε να φυτέψουμε ένα λαχανικό δίπλα σε ένα άλλο ή να φυτέψουμε διάφορα φυτά (λαχανικά, φρούτα, αρωματικά) σε ενδιάμεσες θέσεις ενός λαχανικού.

Φυτέψτε βασιλικό ενδιάμεσα από τομάτα, πιπεριά ή μελιτζάνα

     Με την συγκαλλιέργεια σε έναν λαχανόκηπο πετυχαίνουμε οικονομία χώρου, καθώς φυτεύουμε περισσότερα είδη κατά την ίδια περίοδο και σε αρκετές περιπτώσεις έχουμε οικονομία ποτίσματος και λιπάσματος. Ακόμα, με αυτόν τον τρόπο καταφέρνουμε να κάνουμε το λαχανόκηπο πιο παραγωγικό, διότι έχουμε περισσότερα διαφορετικά είδη λαχανικών ή φρούτων. Το αρνητικό της συγκαλλιέργειας είναι ότι πλέον τα διάφορα φυτά ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τα θρεπτικά στοιχεία και το νερό, για αυτό και πρέπει να γίνεται συστηματικότερο πότισμα και λίπανση.
     Ένας παράγοντας που λαμβάνετε υπόψη είναι η ανεπιθύμητη σκίαση κάποιων χαμηλών φυτών από κάποια άλλα. Για το λόγο αυτό δεν πρέπει να επιλέξουμε, για παράδειγμα να  φυτέψουμε φασολάκι κοντά με τομάτα διότι θα σκιάζονται οι καρποί της και δεν θα κοκκινίσουν.

Οικικός λαχανόκηπος με διάφορα φυλλώδη λαχανικά

     Επιπλέον, όταν οι φυτεύσεις στο λαχανόκηπο είναι αρκετά πυκνές τότε ο καθαρισμός από τα ζιζάνια γίνεται δυσκολότερος, ενώ μπορεί να προσβληθούν πιο εύκολα τα φυτά από διάφορες ασθένειες. Παρόλα αυτά υπάρχουν κατάλληλοι συνδυασμοί λαχανικών που να μειώνουν την επίδραση των αρνητικών παραγόντων, και τα φυτά μπορούν να συμβιώνουν καλύτερα μεταξύ τους.

     Ανάμεσα από καλλιέργεια τομάτας, πιπεριά ή μελιτζάνας μπορείτε να φυτέψετε βασιλικό ή μαϊντανό. Εάν έχετε βάλει λάχανο τότε φυτέψτε ενδιάμεσα φρέσκο κρεμμύδι, άνηθο ή φασκόμηλο. Με το μαρούλι μπορεί πολύ καλά να ταιριάξει και η φράουλα.

     Το καλύτερο φυτό για συγκαλλιέργεια διότι συμβιώνει καλά με όλα τα φυτά στο λαχανόκηπο είναι το ραπανάκι. Το ραπανάκι είναι φυτό ταχείας ανάπτυξης, αλλά δεν είναι τόσο δημοφιλές, για να φυτεύεται συχνά. Επιπλέον, εκτός από ραπανάκι μπορείτε να φυτέψετε φρέσκο κρεμμύδι και φρέσκο σκόρδο.
Ακόμη, φυτέψτε πεπόνι, καρπούζι ή κολοκύθι μαζί με σέλινο.
Σε πολλές περιπτώσεις συγκαλλιέργειας επιλέγονται να φυτευτούν λαχανικά μαζί με αρωματικά φυτά, διότι τα δεύτερα προσελκύουν μέλισσες και ομορφαίνουν οπτικά το λαχανόκηπο με τα φύλλα και τα άνθη τους.

 Φυτέψτε αρωματικά φυτά σε διάφορα τμήματα του λαχανόκηπου.
Είναι εύκολα στην καλλιέργεια και ομορφαίνουν το χώρο

Πηγή: http://gardenguide.gr