Οξυνόφυτα- οξυνόφυλλα

Ορτανσία- Φυλλοβόλος θάμνος με μεγάλα φύλλα και μεγάλα άνθη. Ανθεκτικό σε χαμηλές θερμοκρασίες ως -15 βαθμούς κελσίου. Δεν αντέχει σε αλκαλικά εδάφη.

Καμέλια- Αειθαλή θαμνόδενδρο. Ανθεκτικό μεχρι -15 βαθμούς κελσίου. Ευαίσθητο σε αλκαλικά εδάφη.

Αζαλέα- Αειθαλής/ Φυλλοβόλος θάμνος. Ανθεκτικό σε θερμοκρασίες ως -10 βαθμούς κελσίου. Ευαίσθητο σε αλκαλικά εδάφη.

Ροδόδενδρο- Αειθαλή. Μεγάλα άνθη με μεγάλα σκληρά πράσινα φύλλα. Ανθεκτικό σε θερμοκρασίες ως -20. 

Γαρδένια- Αειθαλή. Ανθεκτικό σε χαμηλές θερμοκρασίες

Γενικά: όλα τα οξυνόφυτα θέλουν σκιερό μέρος. Υγρασία, καλή αποστράγγιση. Συχνό πότισμα τους καλοκαιρινούς μήνες και ψέκασμα στα φύλλα. Καστανόχωμα με χαμηλό pH. Καθόλου κοπριά. Προληπτικά χρειάζονται σίδηρο.

Καλλωπιστικοί θάμνοι για περίφραξη..

Λιγούστρο- Θάμνος Αειθαλής   

Λιγουστρίνι- Θάμνος Φυλλοβόλος  

Φωτείνια- Θάμνος Αειθαλής με κόκκινα φύλλα

Πυξάρι- Αειθαλή

Βιβούρνο- Αειθαλής και ανθοφόρος θάμνος    





                                                                              

Λεβαντίνη- Αρωματικός αειθαλής θάμνος

Ευώνυμο- Αειθαλής Θαμνος

Σκυλάκι... Ετήσιο φυτό

Σκυλάκι

Τα σκυλάκια, φυτεμένα σε ομάδες, αποτελούν χρωματιστές οάσεις στον καλοκαιρινό μας κήπο. Τα χαριτωμένα τους λουλούδια μοιάζουν με κεφάλι σκύλου κι έτσι πήραν το όνομά τους.

Είναι κατάλληλα για ηλιόλουστα σημεία καθώς αντέχουν και τον πιο καυτό ήλιο και το ύψος τους ποικίλλει ανάλογα με την ποικιλία.

Είναι πανεύκολα στην καλλιέργειά τους και οι ψηλές ποικιλίες αποτελούν πανέμορφα λουλούδια για το βάζο σας ενώ οι θαμνώδεις ποικιλίες θα γεμίσουν με χρώμα τις ηλιόλουστες γωνιές του κήπου σας ή θα στολίσουν τις γλάστρες στο μπαλκόνι σας. Τα λουλούδια εμφανίζονται κατά μήκος ενός μακριού μίσχου, εναλλάξ γύρω από το μίσχο όπως περίπου και τα ζουμπούλια ενώ τα χρώματά τους ποικίλουν από κόκκινα μέχρι λευκά, σε όλους τους ενδιάμεσους τόνους, μάλιστα τελευταία έχουν εμφανιστεί και δίχρωμες ποικιλίες.

Φροντίδα 

Γεμίστε ένα ρηχό δοχείο με χώμα και σκορπίστε τους σπόρους στην επιφάνεια του χώματος. Σκεπάστε τους ελαφρά με χώμα, κατά προτίμηση κοσκινισμένο, και ποτίστε με ποτιστήρι ή ψεκαστήρι ώστε να οι σπόροι να μην παρασυρθούν από το νερό και βγουν στην επιφάνεια.

Όταν τα φυτά φτάσουν στο στάδιο των 4 φύλλων, μεταφυτεύστε τα στον κήπο ή σε γλάστρες. Τα σκυλάκια είναι καλύτερα να φυτεύονται σε ομάδες είτε στον κήπο είτε σε συνδυασμό με άλλα φυτά στις γλάστρες. Αν αγοράζετε για πρώτη φορά τέτοιους σπόρους, διαβάστε τις οδηγίες στο πακέτο των σπόρων ώστε να ξέρετε το ύψος που θα φτάσει η συγκεκριμένη ποικιλία που έχετε αγοράσει πριν αποφασίσετε το σημείο που θα το μεταφυτεύσετε.

Οταν ο καιρός αρχίσει να κρυώνει τα σκυλάκια σας θα ξεραθούν και θα πρέπει να τα ξεριζώσετε. Μαζέψτε τους σπόρους τους και αποθηκεύστε τους μέχρι την επόμενη άνοιξη, σε δροσερό και ξηρό σημείο. Η θήκη των σπόρων τους είναι οβάλ, στο μέγεθος περίπου ενός ανθισμένου τους λουλουδιού και έχει δύο ή περισσότερες μικρές τρυπούλες στην επιφάνειά της. Κάθε τέτοια θήκη περιέχει αρκετούς μικρούς μαύρους σπόρους και θα πρέπει να την τρίψετε/σπάσετε για να πάρετε τα σποράκια. 

Πηγή: www.valentine.gr

Βιολέτα... Ετήσιο φυτό

Βιολέτα

Πανέμορφες, ευωδιαστές και πανεύκολες. Τα στενά γκριζοπράσινα φύλλα τους έρχονται σε τέλεια αντίθεση με τα χρωματιστά τους λουλούδια, δίνοντας φως και άρωμα σε κάθε σημείο του κήπου σας. Τα χρώματα των λουλουδιών λευκά, ροζ, φούξια, κόκκινα, μοβ, σε μονές ή υπέροχες διπλές ποικιλίες.

Η ανθοφορία τους διαρκεί από την άνοιξη μέχρι και τα πρώτα κρύα ενώ τα κομμένα λουλούδια διατηρούνται στο βάζο για αρκετές ημέρες αναδίδοντας το έντονο αλλά γλυκό τους άρωμα.

Φροντίδα

Δώστε τους άφθονη υγρασία και τακτικό πότισμα και κόβετε τα λουλούδια τους όταν μαραίνονται για να ενισχύσετε τη δημιουργία νέων μπουμπουκιών.

Για να βοηθήσετε τα φυτά σας, βάλτε πασαλάκια πάνω στα οποία θα δέσετε χαλαρά το φυτό καθώς μεγαλώνει ώστε να μην γείρει από το βάρος των λουλουδιών.

Τα φυτά θα καταστραφούν με τα πρώτα κρύα οπότε συλλέξτε όλους τους σπόρους και ξεριζώστε τα ξερά φυτά. Οι σπόροι τους μοιάζουν με πλακέ φασολάκια και περιέχουν δύο σειρές σπόρων που μοιάζουν πολύ στο σχήμα και στο μέγεθος με τους σπόρους της πιπεριάς. Κόψτε αυτά τα φασολάκια μόνο όταν ξεραθούν πάνω στο φυτό και διατηρείστε τους σε δροσερό σημείο μέχρι την επόμενη άνοιξη.

Στις αρχές Μαρτίου σκορπίστε τους σπόρους πάνω στο χώμα, σε ρηχό δοχείο, και σκεπάστε τους ελαφρά με χώμα ιδανικά κοσκινισμένο. Ποτίστε με ποτιστήρι ή με ψεκαστήρι ώστε οι σπόροι να μην ανέβουν στην επιφάνεια και περιμένετε περίπου 10-15 ημέρες μέχρι οι σπόροι να βλαστήσουν. Όταν φτάσουν στο στάδιο των 4 φύλλων μεταφυτέψτε τα φυτά με προσοχή (οι μίσχοι είναι πολύ λεπτοί και ευαίσθητοι) στον κήπο ή σε γλάστρες και ζαρντινιέρες.  

Πηγή: www.valentine.gr

Άλυσσο.. Ετήσιο φυτό

Άλυσσο

Γνωστό και σαν Γλυκό άλυσσο, αυτό το υπέροχο λουλούδι είναι ιδανικό για να γεμίζει τις άκρες σε κάθε παρτέρι, ανάμεσα σε πλακόστρωτα ή σε βραχόκηπους. Τα φυτά είναι καλυμμένα με σωρούς από μικροσκοπικά άνθη που ανθίζουν συνέχεια. Το γλυκό σαν μέλι άρωμα από αυτές τις μικρές ομορφιές γεμίζει τον αέρα γύρω από τον κήπο μας προσελκύοντας μέλισσες και πεταλούδες. Το άλυσσο αναπτύσσεται καλύτερα σε κρύα κλίματα, ωστόσο αν φυτευτεί σε ημισκιερές θέσεις μπορεί να αντέξει και σε θερμές καλοκαιρινές περιοχές αν δέχεται άφθονη υγρασία. Το βρίσκουμε συνήθως σε χρώμα λευκό ή μοβ και ανθίζει από νωρίς την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο.

Φροντίδα

Αγοράστε υγιή πράσινα φυτά χωρίς σημάδια από φθορές η ασθένειες. Τα φυτά πρέπει να είναι συμπαγή με πολλά φύλλα. Στην πραγματικότητα καλό είναι να μην έχουν ανθίσει ακόμη πράγμα που σημαίνει ότι θα δώσουν την πρώτη τους ενέργεια για να αναπτύξουν το ριζικό τους σύστημα αντί της ανθοφορίας. Διαλέξτε μια θέση με φως ή ημισκιά. Στο άλυσσο αρέσει το καλοστραγγισμένο χώμα και το μέτριο πότισμα. Φυτέψτε τα φυτά σας νωρίς την άνοιξη, δύο εβδομάδες περίπου πριν τις τελευταίες παγωνιές. Κρατήστε το χώμα για λίγο στεγνό.

Ψαλιδίστε τα μαραμένα λουλούδια για πετύχετε μεγαλύτερη διάρκεια ανθοφορίας. Αν τα φυτά σας δείχνουν κρεμασμένα στο μεσσοκαλόκαιρο, κλαδέψτε τα περίπου στο μισό μέγεθος για να τα αναζωογονήσετε. Δεν χρειάζεται να λιπάνετε το άλυσσο. Αν το κάνετε το πιο πιθανό είναι να ανθίσει λιγότερο. Όταν καλλιεργείτε άλυσσο σε δοχεία, ξεριζώστε και πετάξτε τα φυτά το φθινόπωρο, μετά τις πρώτες παγωνιές που θα τα καταστρέψουν.

Πηγή: www.valentine.gr

Πανσές ο βασιλιάς της άνοιξης..Ετήσιο φυτό

Πανσές

Οι σκληροί και γόνιμοι πανσέδες ανθίζουν κατά την χειμερινή περίοδο όταν πολλά άλλα εποχιακά λουλούδια έχουν ήδη παγώσει. Στην πραγματικότητα οι πανσέδες μπορούν να φυτευτούν το φθινόπωρο σε όλα τα μέρη εκτός από τα πολύ κρύα κλίματα. Η φθινοπωρινή φύτευση είναι καλή όταν έχουμε θερμό καλοκαίρι, και η ανοιξιάτικη φύτευση προτιμότερη όταν η καλοκαιρινή θερμοκρασία δεν ξεπερνάει τους 30-35 βαθμούς. Το χρωματικό δειγματολόγιο των πανσέδων είναι τεράστιο και μπορείτε να διαλέξετε ανάμεσα σε ποικιλίες μονόχρωμες ή δίχρωμες, με ή χωρίς στίγματα που λέγονται "φάτσες". Υπάρχουν επίσης έντονοι χρωματισμοί με ελαφρότερα στίγματα. Οι τύποι πανσέ που χρησιμοποιούνται για εδαφοκάλυψη έχουν γενικά μικρότερα άνθη από τις ποικιλίες  με τα άνθη-γίγαντες. Επίσης οι τύποι πανσέ εδαφοκάλυψης είναι συχνά πιο ανθεκτικοί στις σκληρές καιρικές συνθήκες. Οι μικροσκοπικοί πανσέδες μινιατούρες γνωστότεροι σαν βιόλες καλλιεργούνται όπως και οι υπόλοιποι πανσέδες και μπορούν να φυτευτούν επίσης και σε δοχεία. 

Φροντίδα

Επειδή οι πανσέδες φυτεύονται το φθινόπωρο ή νωρίς την άνοιξη όταν οι θερμοκρασία στο έδαφος είναι ακόμα χαμηλή χρειάζονται ειδική λίπανση που θα περιέχει νιτρική αμμωνία σε συνδυασμό με κάλιο και φωσφόρο. Η νιτρική αμμωνία απορροφάται πιο εύκολα από τα κρύα εδάφη από ό,τι οι άλλες μορφές αζωτούχων λιπασμάτων. Χρησιμοποιήστε καλύτερα ένα σύνθετο λίπασμα που να περιέχει νιτρική αμμωνία σε μεγάλη αναλογία. Πριν φυτέψετε τα φυτά σας στην οριστική τους θέση ανακατώστε το λίπασμα με το χώμα πού θα πρέπει να είναι καλοδουλεμένο και εμπλουτισμένο με ένα επίπεδο από εδαφικό μείγμα κομπόστας ή άλλων οργανικών υλικών. Προσέξτε να φυτέψετε τους πανσέδες στο ίδιο περίπου βάθος που είχαν στα γλαστράκια ή στα σακουλάκια που αναπτύχθηκαν, γιατί η πολύ βαθιά φύτευση μπορεί να προκαλέσει ασθένειες. 

Λιπαίνετε τους πανσέδες που έχετε φυτέψει το φθινόπωρο ακόμα και κατά την διάρκεια του χειμώνα με νιτρική αμμωνία. Σκορπίστε το λίπασμα πάνω στο χώμα ανάμεσα στα φυτά και ποτίστε καλά. Η λίπανση προετοιμάζει τα φυτά για την περίοδο άνθησης και τους δίνει το απαραίτητο άζωτο που χρειάζονται για να αναπτύξουν νέους υγιείς βλαστούς και μπουμπούκια. Αν το καλοκαίρι είναι κρύο λιπάνετε τους πανσέδες ξανά κατά το τέλος του καλοκαιριού για να τους βοηθήσετε να δώσουν μια τελική δέσμη άνθισης το φθινόπωρο.

Οι πανσέδες ποικίλουν στην αντοχή τους στο κρύο, γι αυτό συμβουλευτείτε τον προμηθευτή σας αν θέλετε να επιλέξετε ποικιλίες που αντέχουν στην παγωνιά. Μερικές φορές τα φυτά μπορεί να πέσουν σε απότομη αλλαγή συνθηκών από μια ξαφνική παγωνιά. Ιδιαίτερα αν αυτή έρθει μετά από μια περίοδο μεσαίων θερμοκρασιών τα φυτά δεν έχουν ευκαιρία να προσαρμοσθούν στο κρύο. Σ' αυτή την περίπτωση καλό θα είναι να απλώσετε μια κουβέρτα ή ένα νάιλον φύλλο πάνω από τα φυτά για προστασία.

Πηγή: www.valentine.gr/annuals-pansies_gr.php

Τροφές που ενισχύουν το ανοσοποιητικό

Το ανθρώπινο σώμα την περίοδο του χειμώνα βιώνει αλλαγές στα επίπεδα ενέργειας, μεταβολισμού ακόμα και στις διατροφικές προτιμήσεις. Άλλο φυσικό επακόλουθο της εποχής είναι βέβαια και οι συχνές ιώσεις και τα κρυολογήματα.

Βότανα στη μάχη κατά του κρυολογήματος

Για αιώνες οι Ινδιάνοι της Αμερικής μασούσαν ρίζα εχινάκειας ή τη χρησιμοποιούσαν μέσα στο τσάι τους για να θεραπεύσουν το κρυολόγημα, τη γρίπη και πολλές άλλες ασθένειες.

Ωΐδιο τριανταφυλλιάς

Το ωίδιο αποτελεί μια πολύ κοινή ασθένεια για την καλλιέργεια της τριανταφυλλιάς, παγκοσμίως, τόσο σε υπό κάλυψη όσο και σε υπαίθριες καλλιέργειες.

Λαντάνα, Lantana camara

Η λαντάνα είναι αειθαλής θάμνος.

Κατάγεται από την Κ. Αμερική. Το φυτό έχει σχετικά πυκνή κι ακανόνιστη βλάστηση και γρήγορη ανάπτυξη.

Το ύψος του φτάνει μέχρι 1,5 μέτρα. Τα φύλλα του είναι απλά, αντίθετα με αρκετά τραχειά υφή. Τα άνθη του είναι μικρά, σωληνοειδή, τοποθετημένες σε ταξιανθίες κορύμβου. Το χρώμα του ποικίλει από κόκκινο, ρόδινο, πορτοκαλί και κίτρινο. Η άνθηση διαρκεί περίπου 6 μήνες, ξεκινώντας από τα μέσα της άνοιξης έως το φθινόπωρο.

Όλη η αλήθεια για τη στέβια

Ήδη η στέβια - ως φυσικό γλυκαντικό- έχει κάνει την εμφάνιση της στα ράφια των supermarket και των φαρμακείων και μπαίνει σιγά σιγά στη ζωή μας, αφού από τα τέλη του 2011, έχει τεθεί σε ισχύ η απόφαση από το Κοινοβούλιο της ΕΕ για την απελευθέρωση της χρήσης των γλυκοζιτών της Στεβιόλης που προέρχονται από το φυτό Στέβια, πλέον και στην Ευρώπη.




Η απόφαση ενισχύθηκε και από την Ευρωπαϊκή αρχή ασφάλειας τροφίμων επιβεβαιώνοντας την πάγια θέση που κατείχε η Μικτή ειδική Επιτροπή FAO (Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας) και WHO (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) των πρόσθετων ουσιών τροφίμων (JECFA) ότι «οι γλυκοζίτες της στεβιόλης είναι ασφαλείς για όλους τους πληθυσμούς να καταναλώσουν και ότι είναι κατάλληλα ως γλυκαντικά πρόσθετα στην επιλογή για χρήση από τους διαβητικούς».


Τι είναι όμως η Στέβια;

Η Στέβια (με επιστημονικό όνομα Stevia rebaudiana ή συνώνυμο, Eupatorium rebaudianum) και με κοινά ονόματα Στέβια Γλυκόφυλλο, γλυκοβότανο, μελόχορτο, καραμελόφυλλο είναι ένας πολυετής θάμνος που αυξάνεται μέχρι 1 μέτρο σε ύψος. Τη μεγαλύτερη γλυκύτητα την παρουσιάζει η Stevia rebaudiana.

Καλλιεργείται δε, από πολλά χρόνια εμπορικά σε πολλά μέρη της Βραζιλίας, της Παραγουάης, της Ουρουγουάης, της Κεντρικής Αμερικής, του Ισραήλ, της Ταϊλάνδης, και της Κίνας και χρησιμοποιείται ως φυσικό γλυκαντικό, υποκατάστατο της ζάχαρης.

Το Δυτικό ενδιαφέρον για τη στέβια άρχισε γύρω από το 19ο αιώνα και από τότε έχουν ανακαλυφθεί πάνω από 100 φυτοχημικά στη στέβια. Είναι πλούσια σε τερπένια και φλαβονοειδή (αντιοξειδωτικές ουσίες).

Τα συστατικά όμως υπεύθυνα για τη γλυκύτητα της στέβια τεκμηριώθηκαν το 1931, όταν ανακαλύφθηκαν οκτώ νέες φυτοχημικές χημικές ουσίες αποκαλούμενες γλυκοσίδια ή γλυκοζίτες της στεβιόλης.

Εκτός από τους γλυκοζίτες της στεβιόλης , τα φύλλα περιέχουν πρωτεΐνες, διαιτητικές ίνες, υδατάνθρακες, μέταλλα όπως φώσφορο, σίδηρο, ασβέστιο, κάλιο, νάτριο, μαγνήσιο, σίδηρο, ψευδάργυρο και Βιταμίνες C και A.


Πόσο γλυκιά είναι τελικά;

Έτσι λοιπόν ,από τους γλυκοζίτες, η Στεβιοσίδη εμφανίζει γλυκαντική δύναμη έως 300 φορές πιο πολύ από την ζάχαρη. Η Ρεμπαουδιοσίδη Α, Β και Γ διαθέτουν ως 400 φορές μεγαλύτερη γλυκαντική δύναμη από την ζάχαρη.


Έχει θερμίδες;

Καταρχάς, οι γλυκοζίτες της στέβιας στις συνιστώμενες δόσεις δεν επηρεάζουν τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα. Μάλιστα, η διαιτητική τους αξία βασίζεται στην πολύ μικρή ποσότητά που χρειάζεται για την επίτευξη γλυκαντικού αποτελέσματος και έτσι οι γλυκοζίτες παρουσιάζονται ως να έχουν μηδενικό θερμιδικό περιεχόμενο.

Μπορούμε λοιπόν να ελέγχουμε το βάρος μας και να τη χρησιμοποιήσουμε ως γλυκαντική ουσία από τον καφέ έως τα γλυκίσματά μας.


Πως μπορώ να τη χρησιμοποιώ;

Ακόμα, το εκχύλισμα της στέβιας με τους γλυκοζίτες της δεν καταστρέφει τα δόντια, σε αντίθεση από την χρήση της ζάχαρης και άλλων συνθετικών γλυκαντικών ουσιών. Επίσης δεν προκαλεί εθισμό κάτι που θα μπορούσε να ληφθεί υπόψη από τους διατροφολόγους και τους γονείς για των εθισμό των παιδιών στην ζάχαρη.

Ένα πλεονέκτημα του κρυσταλλικού μίγματος των γλυκοζιτών της στέβιας είναι η σταθερότητά του σε θερμοκρασία έως και 200oC. Δηλαδή η στέβια δεν διασπάται και δεν καραμελοποιείται. Χάρις σε αυτή την ιδιότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη μαγειρική και την ζαχαροπλαστική σε αντίθεση με άλλες συνθετικές γλυκαντικές ύλες.


Άλλες πληροφορίες

Εξονυχιστικές κλινικές και βιολογικές μελέτες πάνω στη στέβια τα τελευταία χρόνια καταδεικνύουν πολλές πληροφορίες. Έτσι λοιπόν δεν υπάρχει φόβος τοξικότητας ή μεταλλαξιογόνου δράσης. Επίσης, υπάρχουν ερευνητικές μελέτες που επιβεβαιώνουν τη δράση της Στεβιοσίδης (συστατικό των φύλλων στέβιας) ως αντιυπερτασικό.

Ακόμα, τα εκχυλίσματα των φύλλων στέβιας παρουσιάζουν αντιμικροβιακές και αντιφλεγμονώδεις δράσεις ενώ υπάρχουν σημαντικές αναφορές και για τη χρήση Στέβιας στην αντιμετώπιση της δημιουργίας οδοντικής πλάκας.

Τέλος, μεταβολικές μελέτες με τους γλυκοζίτες της στεβιόλης κατέδειξαν ότι υπάρχει μια απορρόφηση από τον οργανισμό με σχεδόν μηδενική συσωρευτική δράση. Με λίγα λόγια η στεβιόλη απομακρύνεται δια της φυσικής οδού και δεν «μένει» στο σώμα.

Οι ιδιότητες, οι δράσεις και η χρήση της στέβιας:

•  φυσικό γλυκαντικό με πολύ χαμηλή θερμιδική αξία
•  σταθερό pH και σταθερή σε θερμοκρασίες 200C
•  Ενισχυτής γεύσης
•  Δεν έχει επιπτώσεις στα επίπεδα σακχάρου του αίματος
•  Παρεμποδίζει την δημιουργία οδοντικής πλάκας
•  Χαρακτηρίζεται ως μη τοξική και-μη εθιστική γλυκαντική ουσία
•  Δεν περιέχει ζυμωτικούς υδατάνθρακες
•  Έχει βακτηριοκτόνο δραστηριότητα
•  Οι γλυκοζίτες της είναι 250 έως 300 φορές πιο γλυκοί από τη ζάχαρη
•  Έχει διάφορες ιατρικές χρήσεις
•  Χρησιμοποιείται ως τσάι – ρόφημα
•  Χρησιμοποιείται ως πρόσθετο τροφίμων

Θεωρούμε πως η συζήτηση και ο όλος «ντόρος» γύρω από τη στέβια είναι απόλυτα δικαιολογημένος, αφού για πρώτη φορά στη βιομηχανία τροφίμων αλλά και στη καθημερινή μας διατροφή μπορούμε να έχουμε ένα συστατικό με τόσα πλεονεκτήματα και ουσιαστικά μηδενικά μειονεκτήματα.

Η χρήση λοιπόν της στέβιας κρίνεται σημαντική και μπορεί να βοηθήσει προς την κατεύθυνση της ισορροπημένης ανθρώπινης διατροφής.

Πηγή: http://www.planitikos.gr

Η βερικοκιά στον κήπο μας

Η βερικοκιά είναι οπωροφόρο, μακρόβιο, φυλλοβόλο δέντρο και ανήκει στο γένος Προύνος της οικογένειας των Ροδοειδών. Στην Κύπρο το δέντρο είναι γνωστό ως χρυσομηλιά.
Βρίσκεται αυτοφυής στην Ανατολική Ασία και τα Ιμαλάια, από όπου μεταφέρθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη μέσω της Αρμενίας, εξ’ ου και η επιστημονική της ονομασία Προυνούς Αρμενιάκα. Πρέπει να ήταν γνωστή στην Κίνα, γιατί υπάρχουν αναφορές σε βιβλία όπου κατά το 2200 π.Χ. είχε την ονομασία Σίνγκ.

Σήμερα καλλιεργείται σε όλες τις εύκρατες περιοχές του κόσμου για το νόστιμο καρπό της, το βερίκοκο. Η βερικοκιά είναι δέντρο με σφαιροειδές σχήμα και αρκετές απλωτές διακλαδώσεις. Τα φύλλα της είναι πλατιά σε σχήμα αβγού ή καρδιάς στιλπνά στην επάνω επιφάνεια και φέρουν αδένες και παράφυλλα πάνω στο μίσχο. Τα άνθη της είναι και αρσενικά και θηλυκά και έχουν χρώμα λευκό ή ελαφρύ ρόδινο, φύονται δε μόνα τους ή ανά δύο.

Η άνθιση ολοκληρώνεται πριν βγουν τα φύλλα και γίνεται την άνοιξη (αρχές Μαρτίου-Απριλίου), είναι δε μικρής διάρκειας.

Η καλλιεργούμενη βερικοκιά πολλαπλασιάζεται με εμβολιασμό που γίνεται σε συγγενικά είδη, κυρίως σε αμυγδαλιά αλλά και σε ροδακινιά, κορομηλιά και δαμασκηνιά.
Για την καλλιέργεια της τα πιο κατάλληλα εδάφη είναι αυτά με μία μέση σύσταση και λεπτή υφή. Όταν υπάρχει δυνατό και ξαφνικό κρύο ή παγετός τότε οι ανθοί καταστρέφονται, αν και τα δέντρα είναι ανθεκτικά και σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Υψηλές θερμοκρασίες επίσης προκαλούν αλλοιώσεις στον καρπό. Τα δέντρα χρειάζονται καλό πότισμα την περίοδο της ανθοφορίας τους.
Κάτω από καλές συνθήκες μία βερικοκιά μπορεί να ζήσει και πάνω από 100 χρόνια.

Οι κυριότερες Ελληνικές ποικιλίες είναι:

Πρώιμη Τίρυνθας. Μία Ελληνική πρώιμη ποικιλία που καλλιεργείται στην Κορινθία. Ο καρπός είναι μέτριου μεγέθους, ανθεκτικός στη μεταφορά

Διαμαντοπούλου. Μέσης παραγωγικότητας βερικοκιά, βγάζει όμως εξαιρετικής νοστιμιάς βερίκοκα. Καλλιεργείται και αυτή στην Κορινθία και σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου.

Μπεμπέκου, με μεγάλους καρπούς, λίγο πιο άνοστους από του Διαμαντοπούλου. Οι περισσότερες βερικοκιές βρίσκονται στην Πελοπόννησο.

Υπάρχουν επίσης καλές Γαλλικές ποικιλίες όπως Παβιό, Πρεκός και Λουιζιέ και γνωστή είναι και η Ιταλική Ρεάλε ντ’ Ιμόλα .

Πηγη: http://el.wikipedia.org

Συγκαλλιέργεια στο λαχανόκηπο

     Η καλλιέργεια πολλών διαφορετικών λαχανικών στον ίδιο λαχανόκηπο  είναι εφικτή και πολλές φορές είναι το ίδιο ή περισσότερο αποδοτική από το εάν φυτεύαμε μόνο ένα λαχανικό. Σε έναν οικιακό λαχανόκηπο, συχνά ο χώρος είναι περιορισμένος κι έτσι θα πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες επιλογές των λαχανικών που θα φυτευτούν για να μην δράσει το ένα σε βάρος του άλλου. Η φύτευση στο λαχανόκηπο μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους. Μπορούμε να φυτέψουμε ένα λαχανικό δίπλα σε ένα άλλο ή να φυτέψουμε διάφορα φυτά (λαχανικά, φρούτα, αρωματικά) σε ενδιάμεσες θέσεις ενός λαχανικού.

Φυτέψτε βασιλικό ενδιάμεσα από τομάτα, πιπεριά ή μελιτζάνα

     Με την συγκαλλιέργεια σε έναν λαχανόκηπο πετυχαίνουμε οικονομία χώρου, καθώς φυτεύουμε περισσότερα είδη κατά την ίδια περίοδο και σε αρκετές περιπτώσεις έχουμε οικονομία ποτίσματος και λιπάσματος. Ακόμα, με αυτόν τον τρόπο καταφέρνουμε να κάνουμε το λαχανόκηπο πιο παραγωγικό, διότι έχουμε περισσότερα διαφορετικά είδη λαχανικών ή φρούτων. Το αρνητικό της συγκαλλιέργειας είναι ότι πλέον τα διάφορα φυτά ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τα θρεπτικά στοιχεία και το νερό, για αυτό και πρέπει να γίνεται συστηματικότερο πότισμα και λίπανση.
     Ένας παράγοντας που λαμβάνετε υπόψη είναι η ανεπιθύμητη σκίαση κάποιων χαμηλών φυτών από κάποια άλλα. Για το λόγο αυτό δεν πρέπει να επιλέξουμε, για παράδειγμα να  φυτέψουμε φασολάκι κοντά με τομάτα διότι θα σκιάζονται οι καρποί της και δεν θα κοκκινίσουν.

Οικικός λαχανόκηπος με διάφορα φυλλώδη λαχανικά

     Επιπλέον, όταν οι φυτεύσεις στο λαχανόκηπο είναι αρκετά πυκνές τότε ο καθαρισμός από τα ζιζάνια γίνεται δυσκολότερος, ενώ μπορεί να προσβληθούν πιο εύκολα τα φυτά από διάφορες ασθένειες. Παρόλα αυτά υπάρχουν κατάλληλοι συνδυασμοί λαχανικών που να μειώνουν την επίδραση των αρνητικών παραγόντων, και τα φυτά μπορούν να συμβιώνουν καλύτερα μεταξύ τους.

     Ανάμεσα από καλλιέργεια τομάτας, πιπεριά ή μελιτζάνας μπορείτε να φυτέψετε βασιλικό ή μαϊντανό. Εάν έχετε βάλει λάχανο τότε φυτέψτε ενδιάμεσα φρέσκο κρεμμύδι, άνηθο ή φασκόμηλο. Με το μαρούλι μπορεί πολύ καλά να ταιριάξει και η φράουλα.

     Το καλύτερο φυτό για συγκαλλιέργεια διότι συμβιώνει καλά με όλα τα φυτά στο λαχανόκηπο είναι το ραπανάκι. Το ραπανάκι είναι φυτό ταχείας ανάπτυξης, αλλά δεν είναι τόσο δημοφιλές, για να φυτεύεται συχνά. Επιπλέον, εκτός από ραπανάκι μπορείτε να φυτέψετε φρέσκο κρεμμύδι και φρέσκο σκόρδο.
Ακόμη, φυτέψτε πεπόνι, καρπούζι ή κολοκύθι μαζί με σέλινο.
Σε πολλές περιπτώσεις συγκαλλιέργειας επιλέγονται να φυτευτούν λαχανικά μαζί με αρωματικά φυτά, διότι τα δεύτερα προσελκύουν μέλισσες και ομορφαίνουν οπτικά το λαχανόκηπο με τα φύλλα και τα άνθη τους.

 Φυτέψτε αρωματικά φυτά σε διάφορα τμήματα του λαχανόκηπου.
Είναι εύκολα στην καλλιέργεια και ομορφαίνουν το χώρο

Πηγή: http://gardenguide.gr

Τρόπος και εποχή σποράς λαχανικών

Λαχανόκηπος

Τα φυτά, ανάλογα με το μέγεθος των σπόρων τους φυτεύονται με διαφορετικό τρόπο:
αυτά που έχουν μικρούς σπόρους ανακατεύονται με άμμο και στη συνέχεια σπέρνονται πεταχτά.
Αυτά με μεγαλύτερους σπόρους, φυτεύονται στη σειρά και σκεπάζονται με λίγο χώμα.
Οι σπόροι στη συνέχεια πιέζονται ελαφρά με σανίδα και ποτίζονται με προσοχή και χωρίς πίεση από χαμηλά.


Σπορά σε προστατευμένα σπορεία

Ιανουάριος – Φεβρουάριος
Μελιτζάνες, βασιλικός, σέλινο, πιπεριές, ντομάτες, κουνουπίδι.

Μάρτιος – Απρίλιος
Ντομάτα, αγγούρια, πιπεριά, κολοκυθάκια, μαϊντανός, πράσο, μελιτζάνα, καρότα.

Σεπτέμβριος - Οκτώβριος
Ραδίκια, ρόκα, μαρούλι, σπανάκι, σκόρδα, μαϊντανό.

Νοέμβριος – Δεκέμβριος
Μπιζέλια, σπανάκι, ρεβίθια.


Σπορά σε ανοιχτό χώρο:

Ιανουάριος - Φεβρουάριος
Καρότο, πράσο, σέσκουλα, σπανάκι, μαρούλι, σπανάκι, μπιζέλια, φάβα.

Μάιος – Ιούνιος
Αγγούρια, μελιτζάνες, κολοκύθα, κολοκυθάκια, καρότα, πιπεριές.

Ιούλιος – Αύγουστος
Σπανάκι, ραδίκια, λάχανο, παντζάρι, καρότα, ρόκα, μαϊντανό.


Φύτευση νεαρών φυτών

Ιανουάριος - Φεβρουάριος
Σκόρδα, πράσινα κρεμμυδάκια.

Μάρτιος - Απρίλιος
Ντομάτες, κολοκυθάκια, αγγούρια, μελιτζάνες, μαϊντανός, πιπεριά, πράσο, καρότο.

Γεράνι, Pelargonium zonale

Το γεράνι, Pelargonium zonale είναι ευρέως διαδεδομένο καλλωπιστικό φυτό χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις στην καλλιέργεια του. Το γεράνι ανήκει στο γένος Pelargonium, που σε αυτό ταξινομούνται περίπου 250 είδη ποωδών, φρυγανωδών ή θαμνωδών φυτών. Η καταγωγή των καλλωπιστικών γερανιών είναι από τις εύκρατες περιοχές και προτιμούν τις ζεστές και ηλιόλουστες θέσεις, ενώ είναι ευαίσθητα στο ψύχος. Στο γένος Pelargonium υπάρχουν είδη όπου παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως καλλωπιστικά φυτά, εκτός από το κοινό γεράνι, Pelargonium zonale, to Pelargonium peltatum (βαμβακούλα), Pelargonium capitatum και άλλα, ενώ υπάρχουν πολλές ποικιλίες και υβρίδια.
 

 Γεράνι: Μορφολογία

Το γεράνι, Pelargonium zonale είναι ποώδες καλλωπιστικό φυτό με ύψος από 10 cm. για νάνες ποικιλίες, ενώ υπάρχουν και μερικά υβρίδια που φτάνουν και ξεπερνούν το 1,5 μέτρο. Είναι καλλωπιστικά φυτά που διατηρούν το φύλλωμα τους κατά τη διάρκεια του έτους. Τα φύλλα τους είναι απλά, με μακριούς μίσχους. Ανθίζουν επάκρια από ανθοφόρους οφθαλμούς και δημιουργούν ταξιανθίες σε σκιάδιο. Τα άνθη τους εμφανίζουν μεγάλη ποικιλία χρωμάτων. Η ανθοφορία στο γεράνι έχει μεγάλη διάρκεια που μπορεί να φτάσει και τους 6 μήνες. Τα άνθη ανοίγουν  από τις αρχές Μαΐου και μπορεί να παραμείνουν έντονα ανοιχτά μέχρι και το τέλος του φθινοπώρου.

Καλλιέργεια για το γεράνι

Η καλλιέργεια στο γεράνι, Pelargonium zonale  δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη, αναπτύσσονται εύκολα, ενώ δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικά σε θερμοκρασίες, έδαφος και νερό. Είναι βασικό, λόγω της ευαισθησίας τους στο ψύχος, να φυτεύεται ή να μεταφέρεται σε προφυλαγμένες θέσεις κατά τους χειμερινούς μήνες. Το πρόβλημα αυτό είναι πιο έντονο στη Β. Ελλάδα όπου και συνίσταται να εκριζώνονται πριν τους πρώτους παγετούς, να κλαδεύονται, να τοποθετούνται σε φυτοδοχεία και να ξαναφυτεύονται στο έδαφος την επόμενη άνοιξη. Κατά την περίοδο της ανθοφορίας τους απαιτούν αρκετά και επαρκή  ποτίσματα, ενώ οι ανάγκες τους σε νερό περιορίζονται αρκετά κατά το χειμώνα. Καλό είναι κατά την εφαρμογή του ποτίσματος να μην βρέχονται τα φύλλα και οι ανθοταξίες των φυτών, διότι μπορεί να προκύψουν ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη μυκητολογικών προσβολών.


Πολλαπλασιάστε εύκολα γεράνια

Τα γεράνια πολλαπλασιάζεται εύκολα ως καλλωπιστικά φυτά και αυτό μπορεί να επιτευχθεί με το σπόρο, με σπορά κατά την Άνοιξη και με μοσχεύματα. Συνήθως όμως ο πολλαπλασιασμός του γερανιού γίνεται με μοσχεύματα, όπου κόβονται βλαστοί, από τις κορυφές του φυτού, μήκους περίπου 10 cm., κατά την Άνοιξη ή το καλοκαίρι. Τα  μοσχεύματα αποφυλλώνονται μερικώς ή ολικώς και φυτεύονται στο έδαφος ή σε φυτοδοχεία σε μίγμα άμμου-τύρφης 1:1. Όταν οι βλαστοί στο γεράνι φτάσουν σε μήκος 15 cm. κόβονται οι κορυφές τους, έτσι ώστε να βλαστήσουν πλάγια. Το γεράνι, Pelargonium zonale καλό είναι να κλαδεύεται κάθε χρόνο, κατά τις αρχές της Άνοιξης, στο 1/3 του ύψους τους.

Εχθροί και ασθένειες στο γεράνι

Το γεράνι Pelargonium zonale προσβάλλονται συνήθως από αφίδες που είναι και φορείς ιώσεων, ενώ είναι ευαίσθητα στις σκωριάσεις και κατά το φθινόπωρο, σε συνθήκες υψηλής υγρασίας, στον βοτρύτη (τεφρά σήψη).


Πηγή: http://gardenguide.gr

Το Κάρδαμο

Το κάρδαμο είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό ανήκει στην οικογένεια των Κραμβοειδών (Brassicaceae) (συνώνυμη περιγραφική ονομασία Σταυρανθών (Cruciferae).
Είναι αυτοφυές φυτό και τα φύλλα του φύονται κοντά στη βάση του έχουν δυνατή πικάντικη γεύση και χρησιμοποιούνται σε σαλάτες και διάφορα γαρνιρίσματα.
Υπάρχουν αρκετά είδη κάρδαμου.
Τα πιο σημαντικά είναι:
Κοινό κάρδαμο. Γνωστό και ως κάρδαμο της Ορλεάνης, επιστημονική ονομασία Λεπίδιο το ήμερο (Lepidium sativum). Μονοετές και ποώδες φυτό με καταγωγή από την Ασία, αναπτύσσεται εξαιρετικά γρήγορα. Καλλιεργείται σε αρκετές περιοχές και έχει χρήσεις στη μαγειρική, σε σαλάτες, γαρνιτούρες και σούπες.
Νεροκάρδαμο. Έχει την επιστημονική ονομασία Ναστούρτιο το φαρμακευτικό (Nasturtium officinale). Πολυετές ποώδες φυτό με βλαστούς που έρπουν. Η καταγωγή του είναι από την Ευρώπη και σήμερα βρίσκεται σε πολλές περιοχές της γης κοντά σε λίμνες, ρυάκια ποταμούς και χαράδρες. Ως φρέσκο τρώγεται σε διάφορες σαλάτες ενώ βράζεται και τρώγεται ως λαχανικό, σε σούπες κ.λ.π.
Πικροκάρδαμο ή κάρδαμο των λιβαδιών. Χαμηλή πόα με λευκά ή ροζ άνθη. Βρίσκεται σε περιοχές του βόρειου ημισφαιρίου της γης. Τα φύλλα του είναι σαρκώδη και έχουν πικρή γεύση.

Κάρδαμο/κακουλέ: αφαιρεί φακίδες και πανάδες, καρδιοτονωτικό, περιέχει βιταμίνη C.

Πηγή: http://el.wikipedia.org

Τι είναι το μελλισόχορτο (Melissa officinalis)

ΜΕΛΛΙΣΟΧΟΡΤΟ (Melissa officinalis)

Το μελλισόχορτο ήταν γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων, ο Διοσκουρίδης το πρότεινε για τις θεραπείες πληγών αλλά και την προσθήκη των φύλλων του σε κρασί για την θεραπεία διαφόρων ασθενειών.Nέες έρευνες έχουν δείξει ότι μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην θεραπεία του επιχείλιου έρπητα.

ΙΣΤΟΡΙΑ

 Το μελλισόχορτο ήταν γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων, ο Διοσκουρίδης το πρότεινε για τις θεραπείες πληγών αλλά και την προσθήκη των φύλλων του σε κρασί για την θεραπεία διαφόρων ασθενειών.

Ο Πλίνιος το χρησιμοποιούσε για  να σταματά τις αιμορραγίες .Κατά τον 10ο αιώνα οι Άραβες γιατροί το συνιστούσαν για την αντιμετώπιση της νευρικότητας και του άγχους.

Σήμερα, αυτό το βότανο χαίρει μεγάλης  εκτίμησης  για τις ηρεμιστικές του ιδιότητες και νέες έρευνες έχουν δείξει ότι μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην θεραπεία του επιχείλιου έρπητα.

Είναι φυτό ιθαγενές της Νότιας Ευρώπης, Δυτικής Ασίας και Βόρειας Αφρικής, είναι πολυετές φυτό και μπορεί να φτάσει τα 60 εκ. ύψος.

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ & ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

 Περιέχει φλαβονοειδή, τριτερπένια ,πολυφαινόλες, ταννίνες και πτητικό έλαιο.

 Βοηθά στην καταπολέμηση βακτηρίων τα οποία προκαλούν μολύνσεις, όπως ο στρεπτόκοκκος και τα μυοβακτηρίδια  χάρη στις πολυφαινόλες που περιέχει  αλλά είναι και φυσικό αναισθητικό που βοηθά στην ανακούφιση των πόνων των τραυμάτων. Το φυτό έχει αντιβιοτική δράση ενώ χρησιμοποιείται σε πολλές αλοιφές που προορίζονται για την αντιμετώπιση του έρπητα.

Τα φύλλα που είναι ευεργετικά για την κατάθλιψη και την ένταση. Έχουν επίσης φυσώδεις ιδιότητες κατά συνέπεια είναι ιδανικό για όσους υποφέρουν από πεπτικές διαταραχές όταν έχουν στεναχώρια ή άγχος. Το μελισσόχορτο είναι δροσιστικό και έτσι τα φύλλα του είναι καλά για εμπύρετα κρυολογήματα.

Θυμάρι - Thymus vulgaris

Το θυμάρι ή θύμιο (Θύμος ο κοινός,  Thymus vulgaris) είναι αειθαλής θάμνος 15-30 cm, με μακριά στελέχη (Εικόνα 1). Απαντάται στις νότιες και μεσογειακές περιοχές της Ευρώπης, σε διάφορες περιοχές της Ασίας και καλλιεργείται στη βόρεια Αμερική. Ανήκει στο γένος Thymus της οικογένειας Lamiaceae. Το θυμάρι παρουσιάζεται με συμπαγείς τούφες από ξυλώδη πολυδιακλαδωμένα στελέχη. Τα φύλλα του είναι στενά και ελλειπτικά. Κατά την αποξήρανση αποκτούν ένα καφέ-πράσινο χρώμα και αναδύουν το άρωμα τους αφού θρυμματιστούν. Η γεύση τους είναι πολύ δυνατή, ελαφρώς καυστική και πλούσια. Η απόδοση του φυτού σε αιθέριο έλαιο είναι 1-2% και το κύριο συστατικό του είναι η θυμόλη ή καμφορά του θυμαριού. Στην Ελλάδα υπάρχουν 23 αυτοφυή είδη, τα πιο σημαντικά είναι το Άγριοθυμάρι (Thymus capitatus)  που βρίσκεται σε πολλές βραχώδεις, ορεινές, ξηρές περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας (Εικόνα 2), το χαμοθρούμπι (Τhymus striatus) που βρίσκεται σε πεδινές περιοχές και λιβάδια της Μακεδονίας και της Θράκης και τέλος το Σμάρι ή θυμάρι της Αττικής (Thymus atticus) που βρίσκεται σε διάφορες βραχώδεις περιοχές της Αττικής, της Κορινθίας, της Αχαΐας και του Ολύμπου.

Καλλιέργεια θυμαριού (Thymus vulgaris)

Το θυμάρι αναπτύσσεται σε εύκρατα κλίματα (σε ζεστές, ξηρές και ηλιόλουστες περιοχές), ενώ η καλλιέργεια δεν αποδίδει τα μέγιστα σε σκιαζόμενες θέσεις. Το pH του εδάφους πρέπει να είναι από 4,5 έως 8 με άριστη τιμή pH το 6,3. Η ανάπτυξη του θυμαριού δεν ευνοείται από την υπερβολική υγρασία, λόγω της ευαισθησίας του στις ασθένειες που προκαλούν σηψιρριζίες. Έχει την ικανότητα να αντέχει στην έλλειψη νερού, αλλά μια στάγδην άρδευση με την αναγκαία ποσότητα νερού θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην απόδοση της καλλιέργειας. Η κατάλληλη εποχή φύτευσης των σποροφύτων είναι το φθινόπωρο ή η άνοιξη. Η συγκομιδή γίνεται το 2ο έτος και εξαρτάται από την τελική διάθεση του προϊόντος. Δηλαδή αν προορίζεται για την παραγωγή του αιθέριου ελαίου και ξηρής δρόγης η κοπή γίνετε στην έναρξη της άνθησης, ενώ αν προορίζετε για νωπό προϊόν γίνετε πριν την άνθηση (συλλέγουμε τις κορυφές των βλαστών) όταν το φυτό έχει ύψος 15 cm. Η συγκομιδή πραγματοποιείται 1 φορά το χρόνο αλλά μπορεί να φτάσει έως και 3 φορές αν η καλλιέργεια αρδεύεται.
  

Ιδιότητες-Χρήσεις του θυμαριού

Είναι μελισσοκομικό φυτό.
Χρησιμοποιείται ως ισχυρό αντιοξειδωτικό στα τρόφιμα και στην φαρμακευτική.
Το αιθέριο έλαιο του θυμαριού χρησιμοποιείται κυρίως για την αντιμικροβιακή, αντιμυκητιακή καθώς και την καρδιοτονωτική του δράση (αναπνευστικά προβλήματα, γαστρίτιδα, βρογχίτιδα, άσθμα λαρυγγίτιδα). (Εικόνα 3)
Ακόμα το αιθέριο έλαιο χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση δερματολογικών προβλημάτων από ακμή, δερματίτιδα, εκζέματα, τσιμπήματα εντόμων και διευκολύνει την πέψη του στομάχου.
Βρίσκει εφαρμογή στην βιομηχανία τροφίμων και την ζαχαροπλαστική είτε ως αντιοξειδωτικό είτε για να προσδώσει άρωμα και εμφάνιση.
Διατήρηση καλής στοματικής υγιεινής (παρασκευάζονται οδοντόπαστες από το θυμάρι).

κείμενα-φωτογραφίες
Χρύσα Πανταζοπούλου
M.Sc. Γεωπόνος Γ.Π.Α.

Πηγή: http://gardenguide.gr/home.html

Οι ευεργετικές ιδιότητες του ροδιού

Το ρόδι στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία αντιπροσωπεύει τη ζωή και την αναγέννηση.

 Οι Αρχαίοι Πέρσες πίστευαν ότι οι σπόροι του ροδιού έκαναν τους πολεμιστές ανίκητους. Μέχρι και σήμερα το ρόδι έχει ισχυρό συμβολισμό στην παράδοσή μας. Το σπάσιμο του ροδιού την πρωτοχρονιά και στους γάμους συμβολίζει την καλοτυχία και τη γονιμότητα.

Αυτό το Αρχαίο φρούτο που γιορτάζεται για χιλιάδες χρόνια, κεντρίζει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον των ερευνητών και τους οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ίσως δεν υπάρχει άλλη τροφή, που μας χαρίζει τόσο απλόχερα η φύση, η οποία να είναι τόσο ευεργετική για την υγεία του ανθρώπου.
Η αξιοσημείωτη επίδραση του ροδιού στην αντιμετώπιση των διάφορων προβλημάτων ίσως βασίζεται στο γεγονός ότι τα συστατικά του ροδιού απορροφώνται πιο αποτελεσματικά από την κυκλοφορία του αίματος.

Από διάφορες μελέτες αποδείχθηκε ότι το ρόδι αναστέλλει την αθηροσκλήρωση, μειώνει τον κίνδυνο των καρδιακών παθήσεων και βοηθάει στη ρύθμιση της υψηλής αρτηριακής πίεσης.
Το ρόδι όμως αντί να το σπάμε ή να το τρώμε καλό είναι και να το πίνουμε! Ο χυμός του ροδιού περιέχει τριπλάσια ποσότητα αντιοξειδωτικών από εκείνα που περιέχουν το πράσινο τσάι ή το κόκκινο κρασί. Επιπλέον 100ml χυμού παρέχουν περίπου το 16% της ημερήσιας πρόσληψης της βιταμίνης C ενός ενήλικα, όπου βοηθά την παραγωγή του κολαγόνου. Αποτελεί μια πολύ καλή πηγή βιταμίνης Β5, καλίου και φυτικών ινών. Επίσης περιέχει ταννίνες, φλαβονοειδή, πολυφαινόλες και άλλα αντιοξειδωτικά που του χαρίζουν αυτό το πορφυρό κόκκινο χρώμα. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η αντιοξειδωτική δράση (ORAC) του χυμού του ροδιού μετρήθηκε σε 2.860 μονάδες ανά 100γρ.
Το ρόδι είναι ασφαλής και αποτελεσματικός παράγοντας κατά του καρκίνου του δέρματος, του παχέος εντέρου και του προστάτη. Επίσης μπορεί να αναστέλλει τις ιογενείς λοιμώξεις και την οδοντική πλάκα.
Ένα φρέσκο ρόδι περιέχει περίπου 105 θερμίδες και μόνο 0,5γρ. λίπους.

Συμπεριλάβετέ το στη διατροφή σας για να αισθανθείτε ένας μικρός Αρχαίος Έλληνας Θεός.

Πηγή: http://www.planitikos.gr

9 βότανα που κάνουν τα γεύματά μας πιο υγιεινά

Ποιος είναι ο πιο γρήγορος και εύκολος τρόπος για να αυξήσετε τα αντιοξειδωτικά στα φαγητά σας; Προσθέστε ρίγανη. Χρειάζεστε περισσότερο σίδηρο; Προσθέστε λεβάντα. Προσθέστε στα γεύματά σας βιταμίνες, μέταλλα και αντιοξειδωτικά, με τα παρακάτω πολύτιμα βότανα που προσφέρει η φύση.
Αν δεν χρησιμοποιείτε φρέσκα βότανα στα πιάτα σας, χάνετε μερικά πραγματικά θαυματουργά συστατικά της φύσης, που βελτιώνουν τη γεύση στα φαγητά και είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά και ενώσεις που προσθέτουν ζωτικής σημασίας ανόργανα συστατικά σε κάθε πιάτο και μάλιστα μερικά μπορεί ακόμη και να καταστέλλουν τοξικές χημικές ουσίες που δημιουργούνται με το μαγείρεμα.

1. Θυμάρι


Πώς να το χρησιμοποιήσετε: Είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα φαρμακευτικά βότανα και χρησιμοποιείται για να σκοτώνει τα μικρόβια, αλλά και για τα κρυολογήματα. Δύο κουταλάκια του γλυκού αυτού του βοτάνου, έχουν σχεδόν το 20% των ημερήσιων αναγκών σας για σίδηρο, ενώ επίσης είναι πλούσιο σε μαγγάνιο, ένα μέταλλο που ενισχύει τη λειτουργία του εγκεφάλου και βοηθά στην υγιή οστά και επιδερμίδα.
Ταιριάζει με: Ζυμαρικά και σάλτσες για πίτσα, σος για σαλάτες, βραστά, πουλερικά, ψάρια και αυγά.

2. Μαϊντανός

Πώς να τον χρησιμοποιήσετε: Δύο κουταλιές της σούπας φρέσκου μαϊντανού, προσφέρουν περισσότερο από 150% των ημερήσιων αναγκών σας για βιταμίνη Κ, η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στην πήξη του αίματος, τη σωστή διαμόρφωση των οστών, και τη λειτουργία του ήπατος.
Ένα ακόμη όφελος από την κατανάλωση μαϊντανού, είναι ότι η χλωροφύλλη του καταπολεμά τη δυσάρεστη αναπνοή. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τον μαϊντανό ως αφροδισιακό.
Ταιριάζει με: λαχανικά και σαλάτες.

3. Λεμονόχορτο (Lemongrass)

Πώς να το χρησιμοποιήσετε: Αυτό το αρωματικό, εσπεριδοειδές χόρτο, είναι ίσως περισσότερο γνωστό ως συστατικό της νοτιοανατολικής, ασιατικής κουζίνας. Το εξωτικό λεμονόχορτο, που αντλεί τη γεύση και το άρωμά του από την ίδια ένωση που βρίσκεται στο ξύσμα λεμονιού, δε νοστιμίζει απλά τις συνταγές, αλλά είναι και ένα περιζήτητο φυσικό φάρμακο που ανακουφίζει τον πυρετό, τις μυϊκές κράμπες, το ανακατεμένο στομάχι και τους πονοκεφάλους . Είναι επίσης πλούσιο σε αντιοξειδωτικά, που βοηθούν στην προστασία ενάντια στο οξειδωτικό στρες, μια από τις κύριες αιτίες των καρδιακών παθήσεων και του καρκίνου. Μελέτες έχουν δείξει ότι περιέχει επίσης αντιμικροβιακές ιδιότητες που καταπολεμούν το Ε. coli.
Ταιριάζει με: κοτόπουλο, ψάρια και βόειο κρέας.

4. Ρίγανη

Πώς να την χρησιμοποιήσετε: Εάν χρησιμοποιείτε μόνο ένα βότανο στη μαγειρική σας, προτιμήστε τη ρίγανη. Αυτό το ισχυρό βότανο (που μερικοί σεφ πιστεύουν ότι έχει καλύτερη γεύση αποξηραμένα) περιέχει έως και 20 φορές περισσότερα αντιοξειδωτικά που καταπολεμούν τον καρκίνο, από τα άλλα βότανα. Σύμφωνα με ερευνητές, μία κουταλιά της σούπας φρέσκια ρίγανη, έχει την ίδια ισχύ ως αντιοξειδωτικό, όσο ένα ολόκληρο μήλο. Και ανά γραμμάριο, το βότανο αυτό έχει διπλάσια αντιοξειδωτική δράση από τα βατόμουρα.
Ταιριάζει με: Σάλτσα ντομάτας, vinaigrettes, πουλερικά και θαλασσινά.

5. Δενδρολίβανο

Πώς να το χρησιμοποιήσετε: Σε ποιον δεν αρέσει μια ζουμερή μπριζόλα στη σχάρα; Αλλά η έκθεση του κρέατος (κόκκινου ή λευκού) στις καυτές φλόγες της σχάρας, οδηγεί στο σχηματισμό ετεροκυκλικών αμινών, καρκινογόνων ενώσεων που δημιουργούνται κατά το ψήσιμο του κρέατος σε μπάρμπεκιου. Αν όμως προσθέσετε δεντρολίβανο, αυτό δε θα συμβεί, σύμφωνα με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Arkansas, Iowa State University και το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κάνσας, που βρήκαν ότι το δεντρολίβανο μπορεί να μειώσει τα επίπεδα των ετεροκυκλικών αμινών κατά 60-80%.
Ταιριάζει με: λαχανικά, πατάτες, αυγά, αρνί, χοιρινό και κοτόπουλο.

6. Φασκόμηλο

Πώς να το χρησιμοποιήσετε: Αυτό το βότανο με την έντονη γεύση, είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά, ακολουθώντας σε αντιοξειδωτικές ουσίες τη ρίγανη. Χρησιμοποιείται ευρέως σε φυτικές και παραδοσιακές θεραπείες και ενισχύει τη δύναμη του εγκεφάλου. Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Pharmacological Biochemical Behavior, 45 ενήλικες έλαβαν, είτε ένα εικονικό φάρμακο ή διαφορετικά επίπεδα αιθέριων ελαίων που βρίσκονται στο φασκόμηλο. Εκείνοι που έλαβαν ακόμη και τα χαμηλότερα επίπεδα έλαια από φασκόμηλο, παρουσίασαν καλύτερη μνήμη, με βάση τις γνωστικές δοκιμασίες στις οποίες υποβλήθηκαν, από ό, τι τα άτομα που έλαβαν το εικονικό φάρμακο.
Ταιριάζει με: Σάλτσες ντομάτας, κοτόπουλο, ψάρι και χοιρινό κρέας.

7. Κόλιανδρος

Πώς να τον χρησιμοποιήσετε: Είναι ένα βότανο που ή το αγαπά κάποιος ή το μισεί. Καλό είναι πάντως να χρησιμοποιείτε πάντα μερικά κλωναράκια κόλιανδρου στο κοτόπουλό σας. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, βρήκαν ότι μια ένωση που περιλαμβάνει αυτό το βότανο, είναι σχεδόν δύο φορές πιο αποτελεσματική στο να σκοτώνει τα βακτήρια της σαλμονέλας (που βρίσκονται συνήθως σε ωμά κρέατα), από τα εμπορικά αντιβιοτικά.
Ταιριάζει με: Σάλτσες, ντιπ, σαλάτες, φασόλια και κοτόπουλο.

8. Λεβάντα

Πώς να την χρησιμοποιήσετε: Οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέουν τη λεβάντα με το ποτ πουρί και τα κεριά καθώς έχει τη φήμη ότι χαλαρώνει και ανακουφίζει από το στρες. Αλλά αν δεν την χρησιμοποιείτε στο μαγείρεμα, χάνετε όλα τα θρεπτικά συστατικά που είναι αποθηκευμένα στα αρωματικά φύλλα της. Είναι πλούσια πηγή ασβεστίου και βιταμίνης Α και έχει σίδηρο και της βιταμίνη C, η οποία μπορεί να βοηθήσει στις εποχιακές αλλεργίες.
Ταιριάζει με: κοτόπουλο, χοιρινό και σε συνταγές ψωμιού.

9. Μέντα

Πώς να την χρησιμοποιήσετε: Η μέντα είναι πολύ πιο σημαντική από το να συνοδεύει ένα κοκτέιλ ή να φρεσκάρει την αναπνοή μας. Κατατάσσεται στην τρίτη θέση, πίσω από το φασκόμηλο και τη ρίγανη, όσον αφορά στην περιεκτικότητά της σε αντιοξειδωτικές ουσίες και μπορεί επίσης να μας βοηθήσει σε περιόδους δίαιτας. Απλά και μόνο η μυρωδιά της μέντας, μπορεί να μειώσει τη λαχτάρα για φαγητό: μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο Wheeling Jesuit της Δυτικής Βιρτζίνια, διαπίστωσε ότι τα άτομα που μύριζαν μέντα κάθε 2 ώρες για μια εβδομάδα, κατανάλωσαν 2.800 λιγότερες θερμίδες από εκείνους που δεν το έκαναν.
Ταιριάζει με: λαχανικά, κοτόπουλο και αρνί.

Πηγή: http://www.planitikos.gr